الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ فيما كَتَبَ إلى محمّدِ بنِ أبي بكرٍ ـ : إنِ استَطَعتَ أن لا تُسخِطَ رَبَّكَ برِضا أحَدٍ مِن خَلقِهِ فَافعَلْ؛ فإنَّ في اللّه ِ عزّ و جلّ خَلَفا مِن غَيرِهِ ، و لَيسَ في شيءٍ سِواهُ خَلَفٌ مِنهُ .
امام على عليه السلام ـ در نامه خود به محمّد بن ابى بكر ـ نوشت : اگر بتوانى كارى كنى كه براى خشنودى آفريده اى از آفريدگان خدا، پروردگارت را ناخشنود نكنى ، چنين كن ؛ زيرا [خشنودى] خدا جانشين هر خشنودى اى هست اما هيچ چيز جايگزين خشنودى خدا نمى شود .
امام على عليه السلام : ملايمت و مهربانى كليد كاميابى است .
امام على عليه السلام : ملايمت و مهربانى با پيروان ، از بزرگوارى طبع است .
امام على عليه السلام : بر تو باد ملايمت كه آن كليدِ درستى و خوى خردمندان است .
عنه عليه السلام ـ مِن كتابٍ لَهُ إلى بَعضِ عُمّالِهِ ـ : و اخلِطِ الشِّدَّةَ بضِغْثٍ مِنَ اللِّينِ ، و ارفُقْ ما كانَ الرِّفقُ أرفَقَ (أوفَقَ) .
امام على عليه السلام ـ در نامه خود به يكى از كار گزارانش ـ نوشت : و خشونت را با مقدارى ملايمت درهم آميز و هر جا ملايمت مناسب تر بود ملايمت نشان بده .
امام على عليه السلام : پيش از راه درباره همراه پرس و جو كن .
عنه عليه السلام : إنّما سُمِّيَ الرفيقُ رفيقا لأنّه يُرفِقُكَ على صَلاحِ دِينِكَ ، فَمَن أعانَكَ على صلاحِ دِينِكَ فهُو الرَّفيقُ الشَّفيقُ .
امام على عليه السلام : رفيق را رفيق گفته اند ، چون در سامان دادن دينت تو را همراهى مى كند . پس ، هر كه در سامان دادن دينت ، تو را يارى كرد، او رفيقى شفيق است .
امام على عليه السلام : در تنگنا (پريشان حالى) است كه حُسن مساعدت رفيق معلوم مى شود .
امام على عليه السلام : رفيق نيك سيرتى نباشد آن كه يار و رفيقش را به جدال با خود وا دارد .
امام على عليه السلام : عمل ، رفيق شخص با يقين است .