احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى فرمود كه : هم تو مى خواهى و هم من ولى آنچه تحقق مى يابد خواست من است ؛ پس اگر در برابر خواست من تسليم باشى، خواسته تو را برآورده سازم و اگر تسليم خواسته من نشوى، تو را در [راه ]آنچه مى خواهى به رنج در افكنم و سرانجام هم جز خواست من تحقق نيابد .

امام على عليه السلام ـ در وصيت به فرزند خود حسن عليه السلام ـ فرمود : تو چه توقّعى دارى از اين مردمى كه اگر عالم باشى به تو ايراد مى گيرند و اگر جاهل باشى راهنمايى ات نمى كنند ، اگر در طلب علم برآيى، مى گويند : خود را به زحمت و زياده روى وا داشته است و اگر از طلب علم دست بكشى، مى گويند : ناتوان و كودن است . اگر در عبادت پروردگارت تأكيد و استوارى به خرج دهى، مى گويند : خود نما و رياكار است و اگر سكوت اختيار كنى، مى گويند : از سخن گفتن عاجز است و اگر سخن بگويى، مى گويند : پر گوست . اگر انفاق كنى، مى گويند : اسرافكار است و اگر صرفه جويى كنى، مى گويند : خسيس است . اگر به آنچه آنها دارند نيازمند شوى، از تو مى بُرند و به بد گويى ات مى پردازند و اگر به آنان اعتنايى نكنى، تكفيرت مى كنند؟! اين است خصوصيت مردم
زمانه تو .

امام على عليه السلام : سه چيز است كه بنده را به خشنودى خدا مى رساند : استغفار زياد ، فروتنى، و صدقه دادن زياد .

امام على عليه السلام : هركه بدن خود را ناخشنود سازد پروردگارش را خشنود كند و هركه بدن خود را ناخشنود نكند پروردگارش را
نافرمانى كرده باشد .

امام على عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى چهار چيز را در دل چهار چيز نهفته است : . . . خشنودى خود را در طاعتش نهفته است ؛ پس هيچ طاعتى از او را خُرد مشمار ؛ زيرا ، بسا كه آن طاعت با خشنودى خدا همراه باشد و تو بى خبر باشى .

امام على عليه السلام : بدانيد كه خداوند هرگز از شما خشنود نخواهد شد ، كه به خاطر آن بر پيشينيانتان خشم گرفته و هرگز از شما ناخشنود نخواهد شد ، كه به آن جهت از پيشينيانتان خشنود شده است .

امام على عليه السلام : شما را به پرهيزگارى سفارش كرد و آن را منتهاى خشنودى خود و خواسته اش از بندگان خويش قرار داد .

امام على عليه السلام : هيهات! بهشت خدا را با فريب نمى توان از او گرفت ، و خشنودى او جز با طاعتش به دست نيايد .

امام على عليه السلام : خشنودى خداوند سبحان ، قرين طاعت اوست .

امام على عليه السلام : نشانه خشنودى خداى سبحان از بنده ، خشنودى اوست به آنچه خداى سبحان به سود و زيان او مقدّر فرموده است .