عنه عليه السلام : كانَ لي فيما مَضى أخٌ في اللّه ِ··· و كانَ ضَعيفا مُستَضعَفا، فإن جاءَ الجِدُّ فهُو لَيثُ غابٍ، و صِلُّ وادٍ .
امام على عليه السلام : در گذشته برادرى دينى داشتم ··· كه ناتوان و مستضعف بود و چون گاهِ كار و كوشش مى رسيد ، همانند شير بيشه و مار گَرزه بود .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لَتَعطِفَنَّ الدُّنيا علَينا بَعدَ شِماسِها عَطفَ الضَّرُوسِ على وَلَدِها، و تَلا عُقَيبَ ذلكَ «و نُـريـدُ أنْ نَـمُـنَّ عـلـى الذينَ اسْـتُـضْعِـفُـوا فِـي الْأرْضِ وَ نَجْعَلَهُـمْ أئِمَّـةً وَ نَجْعَلَهُمُ الوارِثِينَ» .
امام على عليه السلام : دنيا پس از چموشى با ما مهربان شود ، همچون مهربان شدن شتر بد خوى به بچّه اش . حضرت، سپس اين آيه را برخواند : «و خواستيم بر كسانى كه در زمين ناتوان نگه داشته شده بودند، منّت نهيم و آنان را پيشوايان قرار دهيم و وارثان گردانيم» .
عنه عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «و نُريدُ أنْ نَمُنَّ على الّذينَ اسْتُضْعِفُوا···» ـ : هُم آلُ محمّدٍ، يَبعَثُ اللّه ُ مَهدِيَّهُم بَعد جَهدِهِم، فَيُعِزُّهُم و يُذِلُّ عَدُوَّهُم .
امام على عليه السلام ـ درباره آيه: «خواستيم بر كسانى كه ناتوان نگه داشته شده بودند ···» ـ فرمود : آنان مستضعفان خاندان محمّدند . خداوند ، پس از سختى و مشقّتِ آنان ، مهديشان را مى فرستد و آنان را عزيز مى گرداند و دشمنشان را ذليل مى سازد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لا يَقَعُ اسمُ الاستِضعافِ على مَن بَلَغَتهُ الحُجَّةُ فَسَمِعَتها اُذُنـهُ و وَعاها قَلبُهُ .
امام على عليه السلام : نام مستضعف بر كسى كه حجّت و برهان [خدا] به او برسد و گوشش آن را بشنود و دلش آن را فهم كند ، نهاده نمى شود .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في وصيَّتِهِ لابنِهِ الحَسنِ عليه السلام ـ : دَعِ القَولَ فيما لا تَعرِفُ، و الخِطابَ فيما لَم تُكَلَّفْ، و أمسِكْ عَن طريقٍ إذا خِفتَ ضَلالَتَهُ؛ فإنَّ الكَفَّ عِندَ
حَيرَةِ الضَّلالِ خَيرٌ مِن رُكوبِ الأهوالِ .
امام على عليه السلام ـ در وصيّت به فرزندش حسن عليه السلام ـ فرمود : آنچه نمى دانى مگوى و از آنچه وظيفه ات نيست گفتگو مكن و از پيمودن راهى كه بيم گمراه شدن در آن را دارى خوددارى كن ؛ زيرا خوددارى از ترس سرگردانىِ گمراهى ، بهتر است از فرو رفتن در ورطه هولناك .
امام على عليه السلام : واى بر كسى كه در گمراهى خود فرو رود و به راه راست باز نيابد .
امام على عليه السلام : با وجود گمراهى ، پارسايى حاصل نمى شود .
امام على عليه السلام : گمراهى ، سرمستى است .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في ذِكرِ النبيِّ صلى الله عليه و آله ـ : اللّهُمّ أعْلِ عَلى بِناءِ البانِينَ (الناسِ) بِناءَهُ ··· واحشُرْنا في زُمرَتِهِ غَيرَ خَزايا، و لا
نادِمِينَ، و لا ناكِبِينَ، و لا ناكِثِينَ، و لا ضالِّينَ، و لا مُضِلِّينَ، و لا مَفتُونِينَ .
امام على عليه السلام ـ در ياد كرد از پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود : بار خدايا! بناى او را بر بناى ديگران بلندى بخش ··· و ما را با گروه او محشور فرما ، در حالى كه نه شرمنده باشيم و نه پشيمان و نه منحرف و نه عهد شكن و نه گمراه و نه گمراه كننده و نه فريفته .
عنه عليه السلام : قد خاضُوا بِحارَ الفِتَنِ، و أخَذُوا بالبِدَعِ دُونَ السُّنَنِ، و أرَزَ المُؤمِنونَ، و نَطَقَ الضالُّونَ المُكَذِّبونَ .
امام على عليه السلام : در درياهاى فتنه ها فرو رفتند و بدعتها را گرفته ، سنّتها را فرو گذاشتند . مؤمنان، گوشه نشين گشته و گمراهانِ تكذيبگر ، زبان گشودند .