امام على عليه السلام : نيكى كردن جز به انسان خانواده دار يا متديّن درست نيست.
عنه عليه السلام : لَيسَ لِواضِعِ المَعروفِ في غَيرِ حَقِّهِ و عِندَ غَيرِ أهلِهِ مِنَ الحَظِّ فيما أتى إلاّ مَحمَدَةُ اللِّئامِ ، و ثَناءُ الأشرارِ ، و مَقالَةُ الجُهّالِ ما دامَ مُنعِما عَلَيهِم : ما أجوَدَ يَدَهُ ! و هُوَ عَن ذاتِ اللّه ِ بَخيلٌ .
امام على عليه السلام : براى كسى كه بيجا و به افراد نامستحق و نااهل نيكى مى كند، از اين نيكى، بهره اى نباشد، مگر ستايش فرومايگان و مدح نابكاران و سخن نادانان، كه تا وقتى به آنها نيكى كند گويند: چه دست بخشنده اى دارد! حال آن كه در جايى كه به خدا مربوط مى شود و در راه او بايد كمك كند، بخل مى ورزد.
عنه عليه السلام : المَعروفُ كَنزٌ فَانظُرْ عِندَ مَن تُودِعُهُ ، الاصطِناعُ ذُخرٌ فَارتَدْ عِندَ مَن تَضَعُهُ .
امام على عليه السلام : خوبى، يك گنج است؛ پس، بنگر كه آن را به كه مى سپارى؛ احسان يك اندوخته است، پس، مراقب باش كه آن را نزد كه مى گذارى.
امام على عليه السلام : در خوبى كردن به كسى كه قدر شناس نباشد، هيچ خيرى نيست.
امام على عليه السلام : هر گاه به فرومايه نيكى كنى، در پاسخ به خوبى اى كه به او كردى، تو را بدى رساند.
امام على عليه السلام : كسى كه به نااهل احسان كند، به احسان ستم كرده است.
امام على عليه السلام : هر كس به آن كه لايق خوبى نيست خوبى كند، به خوبى و احسان خود ستم كرده است.
امام على عليه السلام : با ميراندن (فراموش كردن) احسان خود، آن را زنده گردان.
امام على عليه السلام : با ميراندن احسان، آن را زنده گردانيد؛ زيرا كه منّت نهادن ، احسان را ضايع مى كند.
امام على عليه السلام : هر گاه به تو خوبى شد، آن را ياد آورى كن و هر گاه تو خوبى كردى، آن را از ياد ببر.