امام على عليه السلام : آبادانى دلها، در معاشرت با خردمندان است.
امام على عليه السلام : با اهل فضل معاشرت كن تا خوشبخت و بزرگوار شوى.
امام على عليه السلام : معاشرت با اهل فضيلت مايه حيات دلهاست.
امام على عليه السلام : اشتباه انسان در شناخت كسى كه خود را براى او رو مى كند، نا رواترين كار و نا بخشودنى ترين خطا است.
امام على عليه السلام : معاشرت، خصلتهاى پوشيده را آشكار مى كند.
امام على عليه السلام : از كسى كه دلهايتان از او نفرت دارد پرهيز كنيد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كُلُّ عَينٍ يَومَ القِيامَةِ باكِيَةٌ و كُلُّ عَينٍ يَومَ القِيامَةِ ساهِرَةٌ ، إلاّ عَينَ مَنِ اختَصَّهُ اللّه ُ بِكَرامَتِهِ و بَكى عَلى ما يُنتَهَكُ مِنَ الحُسَينِ و آلِ مُحَمَّدٍ عليهم السلام .
امام على عليه السلام : در روز قيامت همه چشمها گريانند و هيچ چشمى خواب ندارد، مگر آن چشمى كه خداوند آن را به كرامت خود اختصاص داده و بر شكستن حرمت حسين و خاندان محمد عليهم السلام گريسته باشد.
امام على عليه السلام : هجران، كيفر عشق است.
امام على عليه السلام : اى بسا [نهال] عشقى كه از نيم نگاهى كاشته شده است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : و مَن عَشِقَ شَيئا أعشى (أعمى) بَصَرَهُ و أمرَضَ قَلبَهُ ، فَهُوَ يَنظُرُ بِعَينٍ غَيرِ صَحيحَةٍ ، و يَسمَعُ بِاُذُنٍ غَيرِ سَميعَةٍ ، قَد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ ، و أماتَتِ الدّنيا قَلبَهُ .
امام على عليه السلام : هركه شيفته چيزى شود آن چيز ديده اش را كور و دلش را بيمار گرداند؛ چنين كسى با ديده اى ناسالم مى نگرد و با گوشى ناشنوا مى شنود؛ شهوتها خرد او را از هم گسيخته و دنيا دلش را ميرانده است.