احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : كجايند كسانى كه عمر بسيار كردند و در ناز و نعمت زيستند و علم آموخته شدند و فهم و دانايى يافتند و مهلت داده شدند و به غفلت گذراندند و سلامتى داده شدند و فراموش كردند!؟ مهلت زيادى به آنها داده شد و احسان و نيكويى ديدند؟

امام على عليه السلام ـ در وصف كسانى كه غافلگير مرگ مى شوند ـ فرمود : آن گاه مرگ به پيكر آنان بيشتر و بيشتر نفوذ مى كند و شخص را از سخن گفتن مى اندازد، در حالى كه ميان اعضاى خانواده خويش است و با چشمانش [آنان را] مى بيند و با گوشش مى شنود و خِردش سالم و عقلش به جاست. به اين مى انديشد كه عمرش را در چه راهى صرف كرده و روزگارش را چگونه به سر برده است!

امام على عليه السلام : باقيمانده عمر مؤمن، قيمت ناپذير است، به وسيله آن گذشته را جبران مى كند و آنچه را مُرده است زنده مى گرداند.

امام على عليه السلام : ارزش باقيمانده عمر خويش را نداند، مگر پيامبر يا صدّيق.

امام على عليه السلام : چيزى گرانبهاتر از كبريت احمر نيست، مگر باقيمانده عمر مؤمن.

امام على عليه السلام : عمر تو مهريه خوشبختى توست به شرط اين كه آن را در راه طاعت پروردگارت بگذرانى.

امام على عليه السلام : نَفَسهاى تو، اجزاى عمر توست. پس آنها را جز در طاعتى كه تو را به خدا نزديك مى سازد صرف نكن.

امام على عليه السلام : اوقات تو اجزاى عمر توست؛ پس، هيچ وقتى از اوقات خود را جز در آنچه موجب رستگارى تو مى شود، به پايان مبر.

امام على عليه السلام : عمرت را از صرف كردن در راهى جز عبادت و طاعات، حفظ كن.

امام على عليه السلام : مدّت عمرى كه خداوند در آن عذر آدمى را مى پذيرد، شصت سال است.