عنه عليه السلام : إنَّ شرائعَ الدِّينِ واحِدَةٌ ، و سُبُلَهُ قاصِدَةٌ ، مَن أخَذَ بها لَحِقَ و غَنِمَ ، و مَن وَقَفَ عنها ضَلَّ و نَدِمَ .
امام على عليه السلام : شرايع دين يكى و راههاى آن هموار است. هر آن كس كه در اين راهها قدم گذارد، برسد و غنيمت برد و هر آن كس كه از آنها باز ايستد گمراه و پشيمان گردد.
عنه عليه السلام : إنَّ اللّه َ سبحانَهُ جَعَلَ الطاعَةَ غَنيمَةَ الأكياسِ عندَ تَفرِيطِ العَجَزَةِ .
امام على عليه السلام : خداوند سبحان طاعت خود را، در آن جا كه نا توانان از انجام آن كوتاه مى آيند، غنيمتى براى زيركان قرار داد.
امام على عليه السلام : توانگرى، سركشى مى آورد.
عنه عليه السلام ـ في صفةِ أعجَبِ ما فِي الإنسانِ و هُو القَلبُ ـ : إن أفادَ مالاً أطغاهُ الغِنى ، و إن أصابَتهُ مُصيبَةٌ فَضَحَهُ الجَزَعُ .
امام على عليه السلام ـ در وصف شگفت ترين عضو انسان؛ يعنى دل ـ فرمود : اگر به ثروتى برسد، توانگرى او را ياغى مى كند و اگر مصيبتى بدو رسد، بيتابى رسوايش مى گرداند.
عنه عليه السلام : اِستَعِيذُوا بِاللّه ِ مِن سَكرَةِ الغِنى ؛ فإنَّ لَهُ سَكرَةً بَعِيدَةَ الإفاقَةِ .
امام على عليه السلام : از مستىِ توانگرى به خدا پناه بريد؛ زيرا توانگرى را مستى اى است كه دير از سر مى پرد.
عنه عليه السلام : لا تَكُن مِمَّن يَرجُو الآخِرَةَ بغيرِ العَمَلِ ··· إنِ استَغنى بَطِرَ و فُتِنَ ، و إنِ افتَقَرَ قَنَطَ و وَهَنَ .
امام على عليه السلام : چونان كسى مباش كه بدون عمل، به آخرت اميد بسته است··· چون توانگر شود، سرمست و مفتون گردد و چون نيازمند شود به نوميدى و سستى گرايد.
امام على عليه السلام : توانگرى و تهيدستى، جوهره مردان و خصلتهاى آنان را آشكار مى سازد.
امام على عليه السلام : ثروت، گوهر مردان و خويهاى آنان را نمودار مى سازد.
امام على عليه السلام ـ در وصف دنيا ـ فرمود : هر كه در آن توانگر گرديد، به فتنه درافتاد و هر كس نيازمند گشت، به اندوه گرفتار آمد.
عنه عليه السلام : لا تَعتَبِرُوا الرِّضا و السُّخطَ بالمالِ و الوَلَدِ ، جَهلاً بمَواقِعِ الفِتنَةِ و الاختِبارِ في مَوضِعِ الغِنى و الاقتِدارِ .
امام على عليه السلام : پس، مال و فرزند را ملاك خشم و خشنودى خداوند مپنداريد كه اين ناشى از جهل شما به امتحان و آزمايش الهى در توانگرى و قدرتمندى است.