احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ در وصف دنيا ـ فرمود : فزون خواهِ دنيا، محكوم به نيازمندى و نادارى است و كسى كه از آن بى نيازى جويد، آسايش يار اوست.

امام على عليه السلام ـ به ابوذر هنگام تبعيدش به ربذه ـ فرمود : چه نيازمندند آنان به چيزى كه تو از آن منعشان كردى و چه بى نيازى تو از آنچه آنان تو را از آن منع كردند! و بزودى خواهى دانست كه فردا[ى آخرت ]برنده كيست!

امام على عليه السلام : [آدمى] توانگر نباشد،مگر آن گاه كه خويشتندار باشد.

امام على عليه السلام : بزرگترين توانگرى، چشم نداشتن به دست مردم است.

امام على عليه السلام : خداوند سبحان خوراك تهيدستان را در اموال توانگران قرار داده است. پس، هيچ تهيدستى گرسنه نماند، مگر به سبب اين كه ثروتمندى از حقّ او بهره مند شده است. و خداى بزرگ در اين باره از آنان بازخواست مى كند.

امام على عليه السلام : همانا خداوند در اموال ثروتمندان به اندازه اى كه [نياز ]تهي دستانشان را كفايت كند، حق واجب فرموده است و اگر تهيدستان گرسنه و برهنه و رنجور شوند، به سبب آن است كه ثروتمندان حقّ آنان را نداده اند و خدا حق دارد كه روز قيامت ثروتمندان را بازخواست و براى اين كار عذابشان كند.

امام على عليه السلام : گناهى، بزرگتر از گناه ثروتمندى نيست كه نيازمند را [از حقّش ]محروم كرده باشد.

امام على عليه السلام : كسى كه تو را براى دارايى ات احترام كند، در هنگام نا داريت تو را خوار شمارَد.

امام على عليه السلام : كم اند توانگرانى، كه [با نيازمندان ]همدردى و كمك كنند.

امام على عليه السلام : بسا توانگرى كه از او اظهار بى نيازى مى شود!