احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : از سخن گفتن درباره آنچه نمى دانى دم فرو بند و در آنچه مكلّف نشده اى گفتگو مكن.

امام على عليه السلام : بدان كه راسخان در علم كسانى هستند كه اعتراف به آنچه در پس پرده غيب است و تفسيرش را نمى دانند، آنها را از نسنجيده در آمدن بر پرده هاى غيب بى نياز كرده است. پس، خداوند متعال اعتراف آنان را به ناتوانى در رسيدن به آنچه بدان احاطه علمى ندارند، ستوده است و فرو گذاشتن سختگيرى و باريك بينى را در آنچه مكلّف به جستجو از كُنه و حقيقت آن نيستند، رسوخ [در علم ]ناميده است.

امام على عليه السلام : خداوند، فرايضى را بر شما واجب فرموده است. پس آنها را فرو مگذاريد··· و چيزهايى را هم براى شما مسكوت گذاشته است، نه اين كه گفتن آنها را فراموش كرده باشد. پس براى دانستن آنها، خود را به تكلّف و زحمت نيندازيد.

امام على عليه السلام : فرو گذاردن آدمى آنچه را كه به عهده او وا گذار شده و پرداختن متكلّفانه به كارى كه از عهده او برداشته شده [و به عهده كسى ديگر است]، نا توانى اى آشكار و انديشه اى تباه كننده است.

امام على عليه السلام : كشتگاه سخن، دل است و انبار آن، انديشه و تقويت كننده آن، خرد و آشكار كننده آن، زبان و جسم آن، حروف (كلمات) و جانش، معنا و زيورش، درست بيان كردن و نظامش، درستى.

امام على عليه السلام : به شگفت آييد از اين انسان، كه با تكه اى پيه مى بيند و با پاره اى گوشت، سخن مى گويد.

امام على عليه السلام : انسان از دو مزّيت برخوردار است: خرد و گويايى. با خرد بهره مند مى شود و با گويايى بهره مند مى سازد.

امام على عليه السلام : بسا سخنى كه از يورش كارگرتر است.

امام على عليه السلام : صورت زن در رخسار اوست و صورت مرد در گفتار او.

امام على عليه السلام : بسا سخنى كه چون شمشيرِ بران است.