امام على عليه السلام : سخن چون داروست، اندكش سود مى بخشد و بسيارش كشنده است.
امام على عليه السلام : هر گاه گفتار اندك شود، [سخنِ ]درست بسيار گردد. هر گاه پاسخها انبوه شود، [پاسخِ ]درست ناشناخته ماند.
امام على عليه السلام : خردمند سخن نگويد، مگر براى نياز خود يا دليل و حجتّش.
عنه عليه السلام : الكلامُ بَينَ خَلَّتَي سَوءٍ ، هُما : الإكثارُ و الإقلالُ ، فالإكثارُ هَذَرٌ ، و الإقلالُ عِيٌّ و حَصَرٌ .
امام على عليه السلام : سخن، ميان دو خصلت زشت قرار گرفته است: پرگويى و كم گويى؛ زيرا پرگويى به ياوه گويى مى انجامد و كم گويى، نشانگر درماندگى و عجز در سخن گفتن است.
امام على عليه السلام : سخن حكيم اگر درست باشد، داروست و اگر نادرست باشد، درد است.
امام على عليه السلام : سخنِ حق گفتن، بهتر از درماندگى در سخن و خاموش ماندن است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لا خَيرَ في الصَّمتِ عنِ الحُكمِ ، كما أنّهُ لا خَيرَ في القَولِ بالجَهلِ .
امام على عليه السلام : در نگفتن حكمت، خيرى نيست، چنان كه در سخن گفتن از روى نادانى نيز خيرى نيست.
امام على عليه السلام : هر سكوتى كه در آن انديشيدنى نباشد، آن غفلت است.
امام على عليه السلام : خاموشىِ بدون تفكّر، گنگى است.
امام على عليه السلام : هر تازه واردى دچار نوعى سرگشتگى است. پس با سخن گفتن به او انبساط خاطر دهيد.