امام على عليه السلام : بزرگترين گناهان، پاك شمردن بَدان است.
عنه عليه السلام : شَرُّ الثَّناءِ ما جَرى على ألسِنَةِ الأشرارِ ، خيرُ الثَّناءِ ما جَرى على ألسِنَةِ الأبرارِ .
امام على عليه السلام : بدترين ستايش، ستايشى است كه بر زبان اشرار جارى شود. بهترين ستايش، ستايشى است كه بر زبان نيكان جارى شود.
امام على عليه السلام : زشت ترين راستگويى، خود ستايى آدمى است.
امام على عليه السلام : كسى كه نفْسِ خود را بستايد آن را سر بريده است.
عنه عليه السلام ـ مِن كِتابٍ لَهُ إلى مُعاويَةَ ـ : و لَو لا ما نَهى اللّه ُ عَنهُ مِن تَزكِيَةِ المَرءِ نَفسَهُ ، لَذَكَرَ ذاكِرٌ فَضائلَ جَمّةً تَعرِفُها قُلوبُ المؤمنينَ ، و لا تَمُجُّها آذانُ السّامِعينَ .
امام على عليه السلام ـ در يكى از نامه هاى خود به معاويه ـ نوشت : اگر نبود كه خداوند انسان را از خود ستايى نهى فرموده، هر آينه اين گوينده ، فضايل و بزرگوارى هاى بى شمارى را بر مى شمرد كه دل هاى مؤمنان با آنها آشناست و بر گوش هاى شنوندگان گران نمى آيند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن وصيّتِهِ لِعَسكَرِهِ قبلَ لِقاءِ العَدُوِّ بصِفّينَ ـ : و لا تَهيجوا النِّساءَ بأذىً و إن شَتَمنَ أعراضَكُم ، و سَبَبنَ اُمَراءَكُم ، فإنّهُنَّ ضَعيفاتُ القُوى و الأنفُسِ و العُقولِ ، إن كُنّا لَنُؤمرُ بالكَفِّ عَنهُنَّ و إنّهُنَّ لَمُشرِكاتٌ ، و إن كانَ الرّجُلُ لَيَتناوَلُ المَرأةَ في الجاهِليَّةِ بالفَهْرِ أو الهِراوَةِ فيُعيَّرُ بها و عَقِبُهُ مِن بَعدِهِ .
امام على عليه السلام ـ در سفارش به سپاهيان خود، پيش از رو به رو شدن با دشمن در صفّين ـ فرمود : و زنان را با آزار و اذيّت تهييج نكنيد، اگر چه به نواميس شما دشنام دهند و زمام داران و فرماندهان شما را ناسزا گويند؛ زيرا زنان جسم و جان و خِردهايشان ضعيف است. [در زمان رسول خدا نيز] ما به خويشتندارى از [آزار] آنان فرمان داشتيم، در حالى كه آن زنان مشرك بودند. در روزگار جاهليت نيز اگر مرد، زن را با سنگ يا چوب و چماق مى زد به خاطر اين كار هم خود او و هم فرزندانش پس از او سرزنش مى شدند.
عنه عليه السلام ـ بَعدَ فَراغِهِ مِن حَربِ الجَملِ ـ : مَعاشِرَ النّاسِ ، إنّ النِّساءَ نَواقِصُ الإيمانِ ، نَواقِصُ الحُظُوظِ ، نَواقِصُ العُقولِ : فأمّا نُقصانُ إيمانِهِنّ فقُعودُهُنَّ عنِ الصّلاةِ و الصِّيامِ في أيّامِ حَيضِهِنَّ .و أمّا نُقصانُ عُقولِهِنَّ فشَهادَةُ امرأتَينِ كشَهادَةِ الرّجُلِ الواحِدِ . و أمّا نُقصانُ حُظوظِهِنَّ فمَواريثُهُنَّ علَى الأنصافِ مِن مَواريثِ الرِّجالِ .
امام على عليه السلام ـ پس از پايان جنگ جمل ـ فرمود : اى مردم! همانا زنان از نظر ايمان و بهره و خِرَد، كاستى دارند. اما دليل كاستى ايمان آنها، نماز نخواندن و روزه نگرفتن آنان در ايام حيض است و دليل كاستى خِردهايشان، تلقى شدن گواهى دو زن به منزله گواهى يك مرد است و دليل كاستى بهره هايشان، اين است كه نصف مردان ارث مى برند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : خِيارُ خِصالِ النِّساءِ شِرارُ
خِصالِ الرِّجالِ : الزَّهوُ ، و الجُبنُ ، و البُخلُ ؛ فإذا كانتِ المَرأةُ مَزهُوَّةً لَم تُمَكِّنْ مِن نَفسِها ، و إذا كانت بَخيلَةً حَفِظَت مالَها و مالَ بَعلِها ، و إذا كانت جَبانَةً فَرِقَت مِن كُلِّ شَيءٍ يَعرِضُ لَها .
امام على عليه السلام : بهترين خصلت هاى زنان، بدترين خصلت هاى مردان است: غرور، ترسويى و بخل؛ زيرا زن هرگاه مغرور باشد خودش را در اختيار [نا محرم ]نمى گذارد. هرگاه بخيل (ممسك) باشد مال خود و شوهرش را نگه مى دارد و هرگاه ترسو باشد از هر چيزى كه برايش پيش آيد (مايه بد نامى باشد) وحشت مى كند.
امام على عليه السلام : هر مردى كه زنى او را اداره كند، از رحمت خدا به دور است.
عنه عليه السلام : و لا تُمَلِّكِ المرأةَ مِن أمرِها ما جاوَزَ نَفسَها ؛ فإنَّ المرأةَ رَيحانَةٌ و لَيسَت بقَهرَمانَةٍ ، و لا تَعْدُ بكَرامَتِها نَفسَها ، و لا تُطمِعْها في أن تَشفَعَ لِغَيرِها .
امام على عليه السلام : به زن كارى را كه از حدّ و توان او فراتر است، مسپار؛ زيرا زن گُل است نه پيشكار و در گراميداشت او پا از حدّ فراتر مگذار و كارى مكن كه به ميانجى كردن از كسى طمع كند.