عنه عليه السلام ـ في صِفَةِ أهلِ الدُّنيا ـ : سَلَكَت بهِمُ الدُّنيا طَريقَ العَمى ، و أخَذَت بأبصارِهِم عن مَنارِ الهُدى ، فَتاهُوا في حَيرَتِها ، و غَرِقوا في نِعمَتِها ، و اتَّخَذوها رَبّا .
امام على عليه السلام ـ در وصف دنيا طلبان ـ فرمود : دنيا آنان را به كوره راه مى برد و ديدگانشان را از ديدن نشانه هاى هدايت فرو پوشانيده است. از اين رو، در حيرتكده دنيا سرگشته اند و در نعمت هاى آن غرقه و دنيا را خداوندگار خويش گرفته اند.
امام على عليه السلام : از سرمستى هاى نعمت بترسيد و از سختى هاى خشم و انتقام [خدا ]حذر كنيد.
عنه عليه السلام ـ في ذِكرِ المَلاحِمِ ـ : ذاكَ حَيثُ تَسكُرونَ مِن غَيرِ شَرابٍ ، بَل مِن النِّعمَةِ و النَّعيمِ .
امام على عليه السلام ـ در سخن از پيشامدهاى ناگوار ـ فرمود : در آن زمان، نه از شراب، كه از نعمت و خوشگذرانى سرمست مى شويد.
عنه عليه السلام : نَسألُ اللّه َ سبحانَهُ أن يَجعَلَنا و إيّاكُم مِمَّن لا تُبطِرُهُ نِعمَةٌ ، و لا تُقَصِّرُ (تَقتَصِروا) بهِ عَن طاعَةِ ربِّهِ غايَةٌ ، و لا تَحُلُّ بِه بَعدَ المَوتِ نَدامَةٌ و لا كآبَةٌ .
امام على عليه السلام : از خداوند سبحان مسألت مى كنيم كه ما و شما را از كسانى قرار دهد كه هيچ نعمتى آنان را سرمست نمى كند و هيچ هدفى از طاعت پروردگار بازشان نمى دارد و پس از مرگ، گرفتار پشيمانى و اندوه نمى شوند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ من كِتابهِ إلَى الحارِثِ الهَمْدانيِّ ـ : و استَصلِحْ كلَّ نِعمَةٍ أنعَمَها اللّه ُ علَيكَ ، و لا تُضَيِّعَنَّ نِعمَةً مِن نِعَمِ اللّه ِ عِندَكَ ، و لْيُرَ علَيكَ أثَرُ ما أنعَمَ اللّه ُ بهِ علَيكَ .
امام على عليه السلام ـ در نامه اى به حارث هَمْدانى ـ نوشت : از هر نعمتى كه خداوند به تو داده است درست استفاده كن و هيچ يك از نعمت هايى را كه خدا نزد تو دارد تباه مگردان و لازم است آثار نعمتى كه خداوند عطايت فرموده در وجود تو مشاهده شود.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ اللّه َ جَميلٌ يُحِبُّ الجَمالَ، و يُحِبُّ أن يَرى أثَرَ النِّعمَةِ على عَبدِهِ .
امام على عليه السلام : خداوند زيباست و زيبايى را دوست مى دارد و دوست دارد اثر نعمت را در بنده اش ببيند.
عنه عليه السلام ـ مِن كِتابهِ إلى مُعاويَةَ ـ : أ لا تَرى ـ غيرَ مُخبِرٍ لَكَ ، و لكنْ بنِعمَةِ اللّه ِ اُحَدِّثُ ـ أنّ قَوما استُشهِدوا في سَبيلِ اللّه ِ تعالى مِن المُهاجِرينَ و الأنصارِ ، و لِكُلٍّ فَضلٌ ، حتّى إذا استُشهِدَ شَهيدُنا قِيلَ : سَيِّدُ الشُّهَداءِ؟! .
امام على عليه السلام ـ در بخشى از نامه خود به معاويه ـ نوشت : اينكه مى خواهم بگويم نه براى خبر دادن به تو، كه به قصد بازگو كردن نعمت خداست : نمى بينى كه گروهى از مهاجران و انصار در راه خداى متعال شهيد شدند و هر يك از آنان هم براى خود فضيلت و مقامى دارد، اما چون شهيد ما خاندان (حضرت حمزه) به شهادت رسيد او را «سيّد الشهداء» لقب دادند؟!
امام على عليه السلام : از كمال نعمت، فراوانى خِرد است.
عنه عليه السلام : كُلُّ نَعيمٍ دُونَ الجَنَّةِ فهُو مَحقُورٌ ، و كلُّ بَلاءٍ دُونَ النّارِ عافيَةٌ .
امام على عليه السلام : هر نعمتى جز بهشت، حقير است و هر بلايى جز آتش عافيت است.
امام على عليه السلام : با فروتنى، نعمت كامل مى شود.