بايد كه اسلام و متانت آن، شما را از ستمگرى و ياوه گويى نسبت به يكديگر، باز دارد و هم سخن و متّحد شويد و به دين خدا كه هيچ دينى جز آن از كسى پذيرفته نمى شود، پايبند باشيد و از شعار توحيد كه جان مايه و اساس دين است، جدا نشويد.
گروه هايى كه به سوى باغ هاى بهشت جاويدان، پيشى گرفته اند، نسبت به ديگران، روزه و نماز و حج و عمره بيشترى انجام ندادند، بلكه در موعظه هاى خدا انديشيدند و آنها را درك كردند.
هر كس از روى نادانى، بسيار بگومگو كند، كوردلىِ او در دريافت حقّ، دوام مى يابد و هر كس از راه حقّ بيرون برود، خوبى در نظرش بدى و بدى در نظرش خوبى جلوه مى كند و از مستىِ گمراهى، سرمست مى شود.
يكى از بلاها، فقر است و بدتر از آن، بيمارى جسم است و از آن بدتر، بيمارى دل است. يكى از نعمت ها، ثروتمندى است و بهتر از آن، تندرستى است و از تندرستى، بهتر، تقواى دل هاست.
اى مردم! ديندارى اى كه همراه با فهم و آگاهى نباشد، خيرى در آن نيست و زندگى اى كه همراه با تفكّر نباشد، خيرى در آن نيست و عبادتى كه همراه با تقوا نباشد، خيرى در آن نيست.
از خدايى پروا كنيد كه با پندهاى خويش، به شما سود رسانده و با فرستادن پيامبرانش، شما را اندرز داده و با نعمت هايش، بر شما منّت نهاده است. بنا بر اين، روح هاى خود را براى عبادتش، رام سازيد و با اطاعت كردن شايسته از او، به سوى او حركت كنيد.
