احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

روزه، امساك از خوردن و آشاميدن نيست، بلكه روزه، خوددارى از تمامى چيزهايى است كه خداوند سبحان آنها را بد مى داند.

از كسانى مباش كه بى عمل، به آخرت اميد دارند... از گناه باز مى دارد، اما خود باز نمى ايستد و به كارهاى خوب فرمان مى دهد، اما خود انجام نمى دهد.

هر كس سه خصلت داشته باشد، دنيا و آخرتش سالم مى ماند: به خوبى فرمان دهد و خود به آن عمل كند، از زشتى باز دارد و خود از آن باز ايستد و از حدود الهى پاسدارى كند.

به هر چه فرمان مى دهى، خود، بيش از همه، به آن پايبند باش و از هر چه نهى مى كنى، خود، بيش از همه، از آن پرهيز كن.

در گمراهى انسان همين بس كه مردم را به چيزى فرمان دهد، كه خود انجام نمى دهد و آنها را از چيزى نهى كند، كه خود از انجام دادنش خوددارى نمى كند.

به خدا سوگند كه ماييم مقصود از «ذى القربى» و آنها كسانى هستند كه خداوند، نام آنها را در كنار نام خود و پيامبرش قرار داده و فرموده است: «همانا، خمس آن [مالِ غنيمت]، براى خدا و براى پيامبر و براى ذى القربى و يتيمان و مسكينان و در راه ماندگان است». اين مخصوص ماست و خداوند براى ما از صدقه نصيبى قرار نداده است؛ چرا كه او پيامبرش و ما را برتر از اين قرار داده كه آلودگى هاى در دست مردمان را روزى مان كند.

در حقيقت، خداوند، جهاد را واجب گردانيد و آن را بزرگ داشت و مايه پيروزى و ياور خود قرارش داد. به خدا سوگند! كار دنيا و دين، جز با جهاد درست نمى شود.

با هوا و هوس خود، جهاد كن، بر خشمت، مسلّط شو و با عادت هاى بد خود، مخالفت كن؛ تا نفست پاكيزه شود، عقلت به كمال برسد و از پاداش پروردگارت بهره كامل ببرى.