امام على عليه السلام : مدارا كردن با مردمان، از بهترين كارهاست .
امام على عليه السلام : فرزانه نيست آن كه مدارا نكند با كسى كه چاره اى جز مدارا كردن با او نيست .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : دَارِ النّاسَ تَستَمتِعْ بِإخائهِم ، و القَهُم بِالبِشرِ تَمُتْ أضْغانُهُم .
امام على عليه السلام : با مردم مدارا كن، تا از برادرى آنان بهره مند شوى و با روى خوش با آنان برخورد كن، تا كينه هايشان بميرد .
امام على عليه السلام : با مردم مدارا كن ، تا از گزندهايشان ايمن شوى و از نيرنگهايشان سالم مانى .
امام على عليه السلام : سلامت دين و دنيا ، در مدارا كردن با مردم است .
امام على عليه السلام : هر كه با دشمنان خود مدارا كند ، از جنگجو در امان ماند .
امام على عليه السلام : كسى كه حُسن مدارا اصلاحش نكند ، مكافات بد او را درست گرداند .
عنه عليه السلام ـ مِن كَلامٍ لَهُ يُوَبِّخُ فِيهِ أصحابَهُ ـ : كَم اُداريكُم كَما تُدارَى البِكارُ العَمِدَةُ ، وَ الثِّيابُ المُتَداعِيَةُ ، كُلَّما حِيصَت مِن جانِبٍ تَهَتَّكتْ مِن آخَرَ ··· و إنّي لَعالِمٌ بِما يُصلِحُكُم و يُقِيمُ أوَدَكُم ، و لكِنّي لا أرى إصلاحَكُم بِإِفسادِ نَفْسي .
امام على عليه السلام ـ در سخنان خويش در سرزنش اصحابش ـ فرمود : تا چند با شما مانند شتران جوان زخمين پشت و جامه هاى پوسيده مدارا كنم! جامه هايى كه چون از يك سو آنها را مى دوزند از سوى ديگر پاره مى شود . . . من مى دانم كه چه چيز شما را اصلاح مى كند و كجى و انحراف شما را راست مى گرداند ، اما من اصلاح شما را با تباه كردن خودم روا نمى دانم .
عنه عليه السلام ـ مِن كَلامٍ لَهُ في سُحْرَةِ اليَومِ الّذي ضُرِبَ فِيهِ ـ : مَلَكَتْني عَيْني و أنا جالِسٌ ، فَسَنَحَ لي رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، فَقُلتُ: يا رسولَ اللّه ِ ، ما ذا لَقِيتَ مِن اُمَّتِكَ مِن الأوَدِ و اللَّدَدِ ؟ فَقالَ : اُدْعُ عَلَيهِم ، فَقُلتُ : أبدَلَنِي اللّه ُ بِهِم خَيرا مِنهُم ، و أبدَلَهُم بي شَرّاً لَهُم مِنّي .
امام على عليه السلام ـ در سخنان خويش در سحرگاه روزى كه ضربت خورد ـ فرمود : نشسته بودم كه خواب چشمانم را رُبود و در اين هنگام پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بر من آشكار گشت . عرض كردم : اى رسول خدا! از امّت تو چه كژيها و دشمنيها كه نديدم؟ فرمود : نفرينشان كن . من گفتم : خداوند به جاى آنها، بهترين افراد را به من دهاد و به جاى من بدترين كس را بر آنان مسلّط كناد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ فـي وَصِيَّتِـهِ لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام ـ : اِعلَمْ أنَّ الَّذي بِيَدِهِ خَزائنُ مَلَكُوتِ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ قَد أذِنَ لِدُعائكَ ، و تَكَفَّلَ لإِجابَتِكَ ، وَ أمَرَكَ أن تَسألَهُ لِيُعطِيَكَ ، وَ هُوَ رَحيمٌ كَريمٌ ، لَم يَجعَلْ بَينَكَ وَ بَينَهُ مَن يَحجُبُكَ عَنهُ ، وَ لَم يُلْجِئْكَ إلى مَن يَشفَعُ لَكَ إلَيهِ ··· ثُمَّ جَعَلَ في يَدِكَ مَفاتيحَ خَزائنِهِ بِما أذِنَ فيهِ مِن مَسألَتِهِ ، فَمَتى شِئتَ استَفتَحتَ بِالدُّعاءِ أبوابَ خَزائنِهِ .
امام على عليه السلام ـ در وصيّت به فرزند خود حسن عليه السلام ـ فرمود : بدان كه آن كسى كه ملكوت و خزاين دنيا و آخرت در دست اوست به تو اجازه داده است تا او را بخوانى و اجابت دعاى تو را ضمانت كرده و به تو فرمان داده است كه از او بخواهى تا به تو عطا كند و او مهربان و بخشنده است . ميان تو و خودش حجابى ننهاده و تو را به آوردن واسطه و ميانجى وادار نكرده است . . . سپس كليدهاى خزائن و گنجينه هايش را كه همان دعا كردن و خواستن از اوست ، در اختيار تو نهاده است ؛ پس هر گاه تو بخواهى ، با دعا كردن درهاى گنجينه هاى او را مى گشايى .