در ميان مردم، از سه كس، دورى كن: خيانتكار، ستمكار و سخن چين؛ زيرا كسى كه به خاطر تو [به ديگرى] خيانت كند، به خود تو نيز خيانت مى كند و كسى كه به خاطر تو [به ديگرى] ستم كند، به خود تو نيز ستم مى كند و كسى كه براى تو سخن چينى كند، بر ضدّ تو نيز سخن چينى خواهد كرد.
در پاسخ به سؤال از معناى آيه «و در روز قيامت، ترازوهاى عدل را مى نهيم و هيچ كس در چيزى ستم نمى بيند» فرمودند: مقصود از اين ترازوها، پيامبران و اوصياى آنها هستند.
لقمان به فرزندش فرمود: فرزندم! از بى حوصلگى و بد اخلاقى و بى تابى دورى كن كه هيچ دوستى، تحمّل اين خصلت ها را ندارد. در كارهايت آرام و بردبار، در تحمّل زحمات برادران، صبور و با همه مردم، خوش اخلاق باش.
روز قيامت، زن زيبايى را كه به خاطر زيبايى اش به گناه افتاده، مى آورند. مى گويد: پروردگارا! مرا زيبا آفريدى و به همين خاطر، اين بر سرم آمد. آن گاه، مريم عليهاالسلام را مى آورند و مى گويند: آيا تو زيباترى يا او؟ ما به او هم زيبايى داديم؛ امّا به گناه نيفتاد. همچنين مرد زيبايى را كه به خاطر زيبايى اش به گناه افتاده، مى آورند. مى گويد: پروردگارا! مرا زيبا آفريدى و به خاطر آن، اين بر سرم آمد. آن گاه، يوسف عليه السلام را مى آورند و به آن مرد مى گويند: تو زيباترى يا او؟ ما به او هم زيبايى داديم؛ امّا به گناه نيفتاد. همچنين شخص گرفتارى را كه به خاطر گرفتارى اش به گناه افتاده، مى آورند. مى گويد: پروردگارا! مرا به گرفتارى هاى سخت، مبتلا كردى و به همين خاطر، اين بر سرم آمد. آن گاه، ايّوب عليه السلام را مى آورند و مى گويند: آيا گرفتارى تو سخت تر بود يا گرفتارى او؟ ما، او را هم به گرفتارى ها مبتلا كرديم؛ امّا به گناه نيفتاد.
هر كس خدا را به خاطر نعمتى كه به وى عطا كرده شُكر گويد، خود را شايسته افزونى نعمت از جانب خدا نموده است و هر كس شكر را چنان كه بايد به جا نياوَرَد، نعمتى را كه دارد، در مَعرض خطر قرار داده است و از دگرگونى ها و عُقوبت ها، در اَمان نخواهد بود.
