عنه عليه السلام : إنّ الدنيا دارُ خَبالٍ و وَبالٍ ، و زَوالٍ و انتِقالٍ ، لا تُساوِي لذّاتُها تَنغِيصَها ، و لا تَفِي سُعُودُها بنُحُوسِها ، و لا يَقُومُ صُعُودُها بهُبُوطِها .
امام على عليه السلام : همانا دنيا سراى رنج و زحمت است و گذرا و رفتنى، نه نوشهايش با نيشهايش برابرى مى كند و نه خوش بختيهايش با شور بختيهايش، و نه فرازهايش با فرودهايش .
امام على عليه السلام : دنيا، سراى غريبان است و سرزمين نگون بختان .
امام على عليه السلام : دنيا سراى محنت هاست .
امام على عليه السلام : دنيا آكنده از مصيبت ها و پيشامدهاى ناگوار است .
عنه عليه السلام : أقرَبُ دارٍ مِن سَخَطِ اللّه ِ ، و أبعَدُها مِن رِضوانِ اللّه ِ ، فَغُضُّوا عَنكُم ـ عِبادَ اللّه ِ ـ غُمُومَها و أشغالَها لِما قد أيقَنتُم به مِن فِراقِها و تَصَرُّفِ حالاتِها .
امام على عليه السلام : دنيا، نزديكترين سراى است به خشم خدا و دورترين سراى از خشنودى خدا . پس اى بندگان خدا! از گرفتاريها و اندوههاى آن چشم فرو پوشيد؛ چون از جدايى ها و دگرگونى هاى آن نيك آگاهيد .
عنه عليه السلام : هي دارُ عُقوبَةٍ و زَوالٍ و فَناءٍ و بلاءٍ ، نورُها ظُلمَةٌ ، و عَيشُها كَدِرٌ ، و غَنِيُّها فَقيرٌ ، و صَحيحُها سَقِيمٌ ، و عَزيزُها ذَليلٌ .
امام على عليه السلام : دنيا، سراى كيفر و زوال و نيستى و گرفتارى است ؛ روشنايى آن تاريكى است و خوشى آن مكدَّر و توانگر آن تهيدست و تندرستش بيمار و ارجمندش خوار .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لَم يُصِبْ امرُؤٌ مِنكُم في هذهِ الدنيا حَبرَةً إلاّ أورَثَتْهُ عَبرَةً ، و لا يُصبِحُ فيها في جَناحِ آمِنٍ إلاّ و هو يَخافُ فيها نُزولَ جائحةٍ أو تَغَيُّرَ نِعمَةٍ أو زوالَ عافِيَةٍ مَع أنّ الموتَ مِن وراءِ ذلكَ .
امام على عليه السلام : هيچ يك از شما در اين دنيا به شادى اى نرسيد، جز آن كه دنيا در پى آن او را گريان كرد و در زير بال امن و آسايشْ شب را به صبح نرسانْد، مگر آن كه از فرود آمدن بلايى سخت يا از دست شدن نعمتى يا از بين رفتن سلامت و عافيتى ترسان شد ، و در پس همه اينها مرگ است .
عنه عليه السلام : أشهِدُ باللّه ِ ، ما تَنالونَ مِن الدنيا نِعمَةً تَفرَحونَ بها إلاّ بِفراقِ اُخرى تَكرَهُونَها .
امام على عليه السلام : خدا را گواه مى گيرم كه در اين دنيا به نعمتى شاد كننده نمى رسيد ، مگر با از دست دادن نعمتى ديگر، كه از دست دادنش را خوش نداريد .
عنه عليه السلام : مَع أنَّ امرَأً لم يكُن مِنها في حَبرَةٍ إلاّ أعقَبَتهُ عَبرَةً، و لم يَلقَ مِن سَرّائها بَطناً إلاّ مَنَحَتهُ مِن ضَرّائها ظَهراً ، و لَم تُظِلَّهُ فيها
دِيمَـةُ رَخاءٍ إلاّ هَتَنَتْ عَليهِ مُزنَةُ بلاءٍ .
امام على عليه السلام : هيچ كس از دنيا شادمانى نديد، جز اين كه دنيا در پى آن، به او اشك داد و از خوشيهاى اين دنيا به كسى نرسيد، جز آن كه در پى آن رنجها و نا خوشيهايش را نصيب او كرد ، باران فراخى و نعمتِ آن ، كسى را تر نكرد، جز آن كه ابر بلا و محنت بر او باريدن گرفت .
عنه عليه السلام : مَع كُـلِّ جُرعَـةٍ شَرَقٌ ، و في كُلِّ أكلَةٍ غَصَصٌ ، لاَ تَنالونَ مِنها نِعمَةً إلاّ بِفِراقِ اُخرى .
امام على عليه السلام : با هر جرعه آبى ، [در گلويتان ]آب جَستنى است و در هر لقمه اى، گلوگير شدنى . به هيچ نعمتى از آن نمى رسيد، مگر با از دست دادن نعمتى ديگر .