احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ به فرزند خود حسن عليه السلام ـ فرمود : فرزندم! به جاست كه نصيحت مرا درباره بى اعتنايى به دنيا گوش كنى، و از آن دل بركنى و از دنيا دورى كنى و اگر نصيحت مرا درباره آن نپذيرى، يقين بدان كه تو [در دنيا ]هرگز به آرزويت نمى رسى و از مرگ رهايى ندارى ؛ زيرا تو نيز همان راهى را مى روى كه ديگران پيش از تو رفتند ؛ پس در طلب [دنيا ]آرام باش و براى تحصيل روزى جانب اعتدال نگه دار ؛ زيرا اى بسا تلاشى كه به ناكامى انجامد، و هر جوينده اى يابنده نباشد و هركه راه اعتدال پويد نيازمند نشود .

امام على عليه السلام : از دنيا آنچه به تو رسد برگير و آنچه را به تو پشت كرده است رها كن ؛ و اگر چنين نمى كنى دست كم در طلب دنيا آرام باش .

امام على عليه السلام : دنيا [نوبتى است و ]دست به دست مى گردد ؛ پس، به آرامى تمام در طلب روزى، بهره خود را از آن بطلب .

امام على عليه السلام : روزى، به دنبال كسى است كه در طلب او نيست .

امام على عليه السلام ـ آنگاه كه به ايشان عرض شد : اگر درِ خانه كسى را به رويش ببندند و تنها رهايش كنند ، روزى اش از كجا به او مى رسد؟ ـ فرمود : از همان جا كه مرگش مى رسد .

امام على عليه السلام : روزى دو گونه است؛ يك روزى كه تو آن را مى جويى و روزى ديگر كه آن تو را مى جويد ، كه اگر تو در پى آن نروى، آن در پى تو مى آيد . پس غم سالت را بر غم روزت افزون مكن . روزى هر روز، براى همان روز تو كافى است . اگر آن سال [كه غم روزى اش را مى خورى] از عمر تو باشد خداوند متعال فرداى هر روزى، قسمت آن روز را به تو خواهد داد و اگر آن سال از عمر تو نباشد ، غم روزى آن را چرا مى خورى؟ هيچ كس براى رسيدن به آنچه روزىِ توست، بر تو پيشى نگيرد و هيچ غلبه كننده اى در به چنگ آوردن روزىِ تو، مغلوبت نكند و رزقى كه برايت مقدّر شده بى درنگ به تو برسد .

امام على عليه السلام : روزى بر دو گونه است : آنچه بجويد و آنچه بجويندش . پس ، كسى كه دنيا را بجويد مرگ در جست و جوى او بر آيد تا او را از اين جهان بيرون كند و كسى كه آخرت را بجويد، دنيا در جست و جوى او برآيد تا او روزى كامل خود را از او بستاند .

امام على عليه السلام : روزى دو گونه است : يك روزى كه تو در پى آنى و روزى ديگر كه آن در پى توست و اگر تو سراغش نروى او خود نزد تو آيد .

امام على عليه السلام : كسى كه خداوند عزّ و جلّ روزى اش را برساند، بدون آن كه براى رسيدن به آن قدم برداشته باشد و دستش را دراز كرده باشد و سخنى گفته باشد و دامن به كمر زده باشد و به آن پرداخته باشد ، از شمار كسانى است كه خداوند عزّ و جلّ در كتابش، از آنان ياد كرده و فرموده است : «و هر كه از خدا پروا كند، خداوند راه برون شدن براى او قرار دهد و از جايى كه گمانش را ندارد روزى اش دهد» .

امام على عليه السلام ـ در سفارشهايش به كميل ـ فرمود : هر گاه در روزى تو تأخير و تنگى پديد آمد، استغفار كن، تا روزى را بر تو فراخ گرداند .