الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في قولهِ تَعالى : «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالْأَخْسَرِينَ أعْمالاً * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُم في الحياةِ الدُّنيا» .
ـ : هُمُ الرُّهْبانُ الذينَ حَبَسُوا أنفُسَهُم في السَّوارِي .
امام على عليه السلام ـ درباره آيه «بگو : آيا شما را از زيانكارترين افراد خبر دهيم ؟ آنان كه تلاششان در زندگى دنيا تباه شد» ـ فرمود : آنان راهبان هستند كه خود را به ستون ها مى بندند .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الأقاوِيلُ مَحفوظَةٌ ، و السَّرائرُ مَبلُوَّةٌ ، و كلُّ نَفسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ و الناسُ مَنقُوصُونَ مَدخولونَ إلاّ مَن عَصَمَ اللّه ُ .
امام على عليه السلام : گفته ها، نگهدارى مى شود و نهفته ها و درونها، آشكار مى گردد و «هر كس در گرو كارى است كه مى كند» و خردهاى مردمان ، ناقص و بيمار است ، مگر كسى كه خدايش نگه دارد .
عنه عليه السلام : فالقُرآنُ آمِرٌ زاجِرٌ ، و صامِتٌ ناطِقٌ ، حُجّةُ اللّه ِ على خَلقِهِ ، أخَذَ علَيهِ مِيثاقَهُم ، و ارتَهَنَ علَيهِم أنفُسَهُم .
امام على عليه السلام : قرآن دستور دهنده [به خوبيها ]و باز دارنده [از بديها] است و خاموشىْ گوياست، حجّت خدا بر بندگان اوست ، از آنان درباره [عمل به ]قرآن پيمان گرفته است و آنان را به ازاى خودشان، گروگان گرفته است .
عنه عليه السلام : فارْعَوا عِبادَ اللّه ِ ما بِرِعايَتِهِ يَفُوزُ فائزُكم،و بِإضاعَتِهِ يَخسَرُ مُبطِلُكم، و بادِرُوا آجالَكُم بِأعمالِكم ، فإنّكُم مُرتَهَنُونَ بما أسلَفتُم ، و مَدِينُونَ بما قَدَّمتُم .
امام على عليه السلام : پس ، اى بندگان خدا! رعايت كنيد آنچه را كه به سبب رعايتش ، رستگارتان سود مى برد و با فرو گذاشتنش ، تبهكارتان زيان مى بيند و پيش از فرا رسيدن اجلهايتان كار كنيد ؛ زيرا شما گروگان چيزى هستيد كه پيشاپيش فرستاده ايد و در قبال آنچه كرده ايد ، جزا داده مى شويد .
عنه عليه السلام : و اذكُرُوا تِيكَ الَّتِي آباؤكُـم و إخوانُكم بها مُرتَهَنُونَ و علَيها مُحاسَبُونَ .
امام على عليه السلام : و به ياد آوريد آنچه را كه پدران و برادران شما در گرو آن هستند و براى آن حسابرسى مى شوند .
عنه عليه السلام ـ مِن وصيَّتِه لابنِهِ الحسنِ عليه السلام ـ : مِنَ الوالِدِ الفانِ، المُقِرِّ للزَّمانِ···إلى المَولودِ المُؤَمِّلِ ما لا يُدرَكُ ، السّالِكِ سَبِيلَ مَن قد هَلَكَ ، غَرَضِ الأسقامِ ، و رَهِينَةِ الأيّامِ .
امام على عليه السلام ـ در سفارش خود به فرزندش حسن عليه السلام ـ فرمود : از پدرى رفتنى و معترف به چيرگى زمان . . . به فرزند آرزومندى كه به آرزوهايش نمى رسد ، و راهِ رفتگان را مى پويد ، و آماج بيماريهاست و گروگان روزها .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنَّ أبغَضَ الخَلائقِ إلى اللّه ِ رَجُلانِ : رَجُلٌ وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نَفسِهِ فهُو جائرٌ عن قَصْدِ السَّبيلِ ، مَشغوفٌ بكَلامِ بِدعَةٍ ، و دُعاءِ ضَلالَةٍ ، فهُو فِتنَـةٌ لِمَنِ افتَتَنَ بِهِ ، ضالٌّ عن هَدْيِ مَن كانَ قَبلَهُ ، مُضِلٌّ لِمَنِ اقتَدى بهِ في حَياتِهِ و بَعدَ وَفاتِهِ ، حَمّالُ خَطايا غَيرِهِ ، رَهنٌ (رَهِينٌ) بِخَطِيئَتِهِ .
امام على عليه السلام : مبغوضترين مردمان نزد خداوند دو كس اند : كسى كه خداوند او را به خودش وا گذاشته باشد ؛ چنين كسى، از راه راست منحرف شود و به گفته هاى بدعت آميز و دعوتهاى گمراه كننده دل بندد . پس، او سبب فتنه و گمراهى كسانى است كه فريفته او مى شوند ؛ راه راست پيشينيان خود را گم مى كند و كسانى را هم كه در زمان حياتش و پس از مرگش از او پيروى كنند ، گمراه مى سازد ؛ بار گناهان ديگران را به دوش مى كشد و گروگان گناه خويش نيز مى باشد ···
عنه عليه السلام ـ في ذَمِّ أهلِ البَصرَةِ بَعدَ وَقعَةِ الجَمَلِ ـ : كُنتُم جُندَ المَرأةِ ··· و المُقِيمُ بَينَ أظهُرِكُم مُرتَهَنٌ بذَنبِهِ ، و الشاخِصُ عَنكُم
مُتَدارَكٌ برَحمَةٍ مِن رَبِّهِ .
امام على عليه السلام ـ در نكوهش بصريان، پس از جنگ جمل ـ فرمود : شما لشكريان آن زن بوديد . . . هر كس در ميان شما به سر بَرَد گروگانِ گناه خويش است و هر كه از ميان
شما بيرون رود، رحمت پروردگارش را
باز يافته باشد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مُخاطِبا للدنيا ـ : إلَيكِ عَنّي يا دُنيا !···أينَ الاُمَمُ الذينَ فَتَنتِهِم بِزَخارِفِكِ؟! فَها هُم رَهائنُ القُبورِ ، و مَضامِينُ اللُّحُودِ ! و اللّه لو كُنتِ شَخصا مَرئيّا ، و قالَبا حسِّيا ، لَأقَمتُ علَيكِ حُدودَ اللّه ِ في عِبادٍ غَرَرتِهِم بِالْأمانِيِّ .
امام على عليه السلام ـ به دنيا ـ فرمود : دور شو از من اى دنيا! . . . كجايند آن اقوامى كه با زرق و برق خود، آنان را فريفتى؟ هان! آنان گروگانِ گورهايند و در ميان لحدها! به خدا سوگند ، اى دنيا اگر جسمى مشهود و پيكرى محسوس مى بودى ، به كيفر آن كه بندگانى را به آرزوهايت فريب دادى ، مجازات الهى را بر تو جارى مى ساختم .
عنه عليه السلام : قَد غُودِرَ في مَحَلَّةِ الأمواتِ رَهينا ، و في ضِيقِ المَضجَعِ وَحيدا ··· و صارَتِ الأجسادُ شحِبةً بعدَ بَضَّتِها و العِظامُ نَخِرَةً بَعدَ قُوَّتِها ، و الأرواحُ مُرتَهَنَةً بِثِقلِ أعبائها ، مُوقِنَةً بِغَيبِ أنبائها .
امام على عليه السلام : رها شده در كوى مردگان، گروگان است و در تنگناى گور، تنها . . .بدنهاى تازه و لطيف، دگرگون گشته و استخوانهاى محكم و نيرومند ، پوسيده اند و جانها، در گرو بارهاى سنگين [گناه ]خود هستند و به خبرهاى عالم غيب يقين يافته اند .