عنه عليه السلام : و كَأن قد صِرتُم إلى ما صارُوا إلَيهِ ، و ارتَهَنَكُم ذلكَ المَضجَعُ و ضَمَّكُم ذلكَ المُستَودَعُ .
امام على عليه السلام : گويى شما نيز رهسپار همان جا شده ايد كه آنان شده اند و آن آرامگاه، شما را گروگان گرفته و آن امانتگاه، شما را در آغوش كشيده است .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : و إنَّ للذِّكرِ لَأهلاً أخَذُوهُ مِن الدنيا بَدَلاً ، فلَم تَشغَلْهُم تِجارَةٌ و لا بَيعٌ عَنهُ ، يَقطَعُونَ بهِ أيَّامَ الحَياةِ ··· قد حَفَّتْ بهِمُ المَلائكَةُ ، و تَنَزَّلَتْ علَيهِمُ السَّكِينَةُ ، و فُتِحَتْ لَهُم أبوابُ السماءِ ··· يَتَنَسَّمُونَ بدُعائهِ رَوحَ التَّجاوُزِ ، رَهائنُ فاقةٍ إلى فَضلِهِ ، و اُسارى ذِلّةٍ لِعَظَمَتِهِ .
امام على عليه السلام : همانا ياد خدا را اهلى است كه آن را به جاى دنيا برگرفته اند و از اين رو، هيچ سودا و هيچ داد و ستدى آنان را از ياد خدا باز نمى دارد ، روزهاى زندگى را با ياد خدا مى گذرانند . . . فرشتگانْ گرد آنان را گرفته اند و آرامش بر آنان فرود آمده و درهاى آسمان به رويشان گشوده شده است . . . با دعاى خود، وزيدنِ نسيم عفو و گذشت را از خداوند مى طلبند، گروگانِ نياز به فضل خدايند و اسيرِ خوارى در برابر عظمت او .
امام على عليه السلام : دوستى ، ميل كردن دلهاست به يكديگر به سبب الفت روحها .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «و السّابِقُونَ السّابِقُونَ* أُولَـئكَ المُقَرَّبُونَ» .
ـ : أمّا ما ذَكَرَهُ اللّه ُ جلّ و عزّ مِنَ السابِقِينَ السابِقِينَ ، فإنّهم أنبياءٌ مُرسَلُونَ و غيرُ مُرسَلِينَ ، جَعَلَ اللّه ُ فيهِم خَمسَةَ أرواحٍ : رُوحَ القُدُسِ ، و رُوحَ الإيمانِ ، و رُوحَ القُوَّةِ ، و رُوحَ الشَّهوَةِ ، و رُوحَ البَدَنِ .
امام على عليه السلام ـ درباره آيه «و پيشتازانِ سبقت گيرنده همان مقرّبانند» ـ فرمود : و اما سخن خداوند عزّ و جلّ درباره پيشتازان سبقت گيرنده ؛ آنان پيامبرانِ مرسل و غير مرسل هستند . خداوند در آنان پنج روح نهاده است : روح القدس و روح ايمان و روح قدرت و روح شهوت و روح بدن .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ لِلجِسمِ سِتَّةَ أحوالٍ: الصِّحّةُ ، و المَرضُ ، و المَوتُ ، و الحَياةُ ، و النَّومُ ، و اليَقَظَةُ ، و كذلكَ الرُّوحُ ، فحياتُها عِلمُها ، و مَوتُها جَهلُها ، و مَرَضُها شَكُّها ، و صِحَّتُها يَقِينُها ، و نَومُها غَفلَتُها ، و يَقَظَتُها حِفظُها .
امام على عليه السلام : بدن را شش حالت دست مى دهد : سلامت ، بيمارى ، مرگ ، زندگى ، خواب و بيدارى . روح نيز چنين است . زندگىِ آن ، دانش اوست و مرگش ، نادانى او و بيمارى اش ، شكِّ او و سلامتش ، يقين او و خوابش ، غفلت او و بيدارى اش ، هشيارى او .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن وَثِقَ بأنَّ ما قَدَّرَ اللّه ُ لَهُ لَن يَفُوتَهُ اسْتَراحَ قَلبُهُ .
امام على عليه السلام : هركه اطمينان داشته باشد كه آنچه خدا برايش مقدّر كرده است به او مى رسد ، دلش آرام گيرد .
امام على عليه السلام : زن سازگار نيمى از آسايش است .
امام على عليه السلام : آن كس رستگار شد كه يا قدرت داشت و به پا خاست يا با نداشتن قدرت ، تسليم شد و راحت گشت .
عنه عليه السلام ـ في وَصفِ السّالِكِ إلى اللّه ِ ـ : تَدافَعَتهُ الأبوابُ إلى بابِ السلامَةِ ، و دارِ الإقامَةِ ، و ثَبَتَتْ رِجلاهُ بِطُمَأنِينَةِ بَدَنِهِ في
قَرارِ الأمنِ و الرّاحَةِ ، بما استَعمَلَ قلبَهُ ، و أرضى رَبَّهُ .
امام على عليه السلام ـ در توصيف رهرو راه خدا ـ فرمود: درها او را يكى پس از ديگرى به جلو راندند، تا آن كه به درِ سلامت و سراى اقامت رسيد و هر دو پاى او در جايگاه امنيت و آسايش استوار شد ؛ زيرا كه دلش را به كار وا داشت و پروردگارش را خشنود ساخت .