احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : شما به امر روشنى دعوت شده ايد. پس ، از شنيدن آن عاجز نباشد، مگر كسى كه كر باشد؛ و از ديدن آن درمانده نباشد، مگر كسى كه كور باشد؛ و كسى كه خداوند با بلاها و تجربه ها سودش نرساند، از هيچ اندرزى بهره مند نشود . و كوته بينى از پيشِ رويش به او رسد تا بدانجا كه زشت را زيبا و زيبا را زشت بپندارد.

امام على عليه السلام : از غفلت بپرهيزيد كه آن ناشى از تباهى حسّ و دريافت است.

امام على عليه السلام ـ در توصيف غافل ـ فرمود : او در اين چند صباحى كه خداوند مهلتش داده است، با غافلان سرگرم است و روز خود را با گنهكاران سپرى مى كند، بى آن كه راه راستى را بپيمايد و پيشوايى راهنما داشته باشد··· تا آن كه خداوند كيفر گناهانشان را به آنان نشان داد و از پس پرده هاى غفلت بيرونشان آورْد، به آنچه بدان پشت كرده بودند (مرگ و آخرت) روى نهادند و به آنچه بدان روى آورده بودند (دنيا) پشت كردند و نه از آنچه طلبيدند و بدان رسيدند سودى بردند و نه از خواسته هاى خود كه به آنها دست يافتند، بهره اى يافتند.

امام على عليه السلام ـ در وصف غافل ـ فرمود : گويى مقصود [و مخاطبِ اوامر و نواهى و وعد و وعيد الهى ]چيزى جز دلهاست و گويى بهره مندى و سعادت آنها، در به دست آوردن دنيايشان است.

امام على عليه السلام : غافل را عمل [ صالح ] نباشد.

امام على عليه السلام : هر كه غافل شود، نادان مانَد.

امام على عليه السلام : هر كه غفلتش به درازا كشد، هلاكتش شتاب گيرد.

امام على عليه السلام : هر كه غفلت بر او چيره گردد، دلش بميرد.

امام على عليه السلام : ادامه يافتن غفلت، ديده بصيرت را كور مى كند.

امام على عليه السلام : زنهار از غفلت و فريب مهلت [عمر] را خوردن؛ زيرا كه غفلت كارها را تباه مى كند.