عنه عليه السلام : مالي أراكُم أشباحا بلا أرواحٍ ، و أرواحا بلا أشباحٍ ، و نُسّاكا بلا صَلاحٍ ، و تُجّارا بلا أرباحٍ ، و أيقاظا نُوَّما ، و شُهودا غُيَّبا ، و ناظِرَةً عَمياءَ ؟ ! .
امام على عليه السلام : چه شده است كه شما را همچون بدنهاى بى جان و جانهاى بى بدن و عابدانِ نا پرهيزگار و بازرگانانِ بى سود و بيدارانِ خفته و حاضرانِ غايب و چشمدارانِ نابينا مى بينم؟
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : عَجِبتُ لِغَفلَةِ ذَوِي الألبابِ عن حُسنِ الارتيادِ، و الاستِعدادِ للمَعادِ .
امام على عليه السلام : از غافل بودن خردمندان براى نيكو طلب كردنِ [توشه و ذخيره آخرت ]و آماده شدن براى بازگشتگاه تعجّب مى كنم.
عنه عليه السلام : اُوصِيكُم بذِكرِ المَوتِ ، و إقلالِ الغَفلَةِ عَنهُ ، و كيفَ غَفلَتُكُم عمّا ليسَ يُغفِلُكم ؟ ! .
امام على عليه السلام : شما را سفارش مى كنم كه به ياد مرگ باشيد و از آن كمتر غفلت ورزيد؛ چگونه از چيزى غفلت مى كنيد كه او از شما غافل نيست؟
عنه عليه السلام : أ وَ لَستُم تَرَونَ أهلَ الدنيا يُصبِحُونَ و يُمسُونَ على أحوالٍ شَتّى: فَمَيِّتٌ يُبكى ، و آخَرُ يُعَزّى،و صَريعٌ مُبتلى، و عائدٌ يَعودُ ، و آخَرُ بنفسِهِ يَجُودُ ، و طالِبٌ للدنيا و المَوتُ يَطلُبُهُ ، و غافِلٌ و ليسَ بمَغفولٍ عَنهُ ، و على أثَرِ الماضِي ما يَمضِي الباقِي ! .
امام على عليه السلام : آيا مردم دنيا را نمى بينيد كه در طى شب و روز دستخوش احوال گونه گون مى شوند؟ يكى مى ميرد و برايش مى گريند و ديگرى را تسليت مى گويند. يكى بيمار و زمينگير است و ديگرى به عيادتش مى رود. يكى در حال جان كندن است و ديگرى در پى دنياست، حال آن كه مرگ در پى اوست. يكى در غفلت به سر مى برد، حال آن كه از او غافل نيستند و آنچه باقى است در پى آنچه رفته مى رود!
عنه عليه السلام : أيُّها الناسُ غيرُ المَغفولِ عَنهُم ، و التارِكونَ المَأخوذَ مِنهُم ، مالي أراكُم عنِ اللّه ِ ذاهِبينَ ، و إلى غيرِهِ راغِبينَ ؟ ! .
امام على عليه السلام : اى مردمى كه از كار شما غافل نيستند و اى مردمى كه [خدا و اوامر او را ]رها كرده ايد و[هر چه داريد از جان و مال و فرزند] از شما گرفته مى شود، چه شده است كه مى بينم از خدا روي گردان شده ايد و به غير او روى آورده ايد؟
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الحَذَرَ ، الحَذَرَ ، أيُّها المُستَمِعُ ! و الجِدَّ الجِدَّ أيُّها الغافِلُ ! و لا
يُنَبِّئُكَ مِثلُ خَبيرٍ .
امام على عليه السلام : هشدار، هشدار، اى شنونده! بكوش، بكوش، اى بى خبر! كه هيچ كس مانند [منِ ]آگاه، تو را خبردار نمى كند.
عنه عليه السلام : اُولي الأبصارِ و الأسماعِ ، و العافيَةِ و المَتاعِ ، هَل مِن مَناصٍ أو خَلاصٍ ، أو مَعاذٍ أو مَلاذٍ ، أو فِرارٍ أو مَحارٍ ، أم لا ؟ ! فأنّى تُؤفَكُونَ ، أم أينَ تُصرَفونَ ، أم بما ذا تَغتَرُّونَ ؟ ! .
امام على عليه السلام : هلا! اى دارندگان چشم هاى بينا و گوشهاى شنوا و اى برخورداران از تندرستى و مال( دنيا)! آيا جاى گريزى، يا راه نجاتى، يا پناهگاهى، يا تكيه گاهى، يا راه فرارى و يا طريق بازگشتى هست يا نيست؟ پس، به كجا باز مى گرديد؟ يا كجا مى رويد؟ يا فريب چه چيز را مى خوريد؟
عنه عليه السلام : فاستَدرِكُوا بَقيَّةَ أيّامِكُم ، و اصبِرُوا لَها أنفسَكُم ؛ فإنّها قَليلٌ في كثيرِ الأيّامِ التي تَكونُ مِنكُم فيها الغَفلَةُ و التَّشاغُلُ عَنِ المَوعِظَةِ .
امام على عليه السلام : بقيه عمر خود را دريابيد و جانهاى خود را براى آن شكيبا سازيد؛ زيرا اين چند روزه در مقابل روزهاى بسيارى كه در غفلت و روي گردانى از پند و اندرز گذرانيده ايد اندك است.
عنه عليه السلام : أ لَستُم في مَساكِنِ مَن كانَ قَبلَكُم أطوَلَ أعمارا ، و أبقى آثارا ··· ثُمّ ظَعَنُوا عنها بغَيرِ زادٍ مُبَلِّغٍ ، و لا ظَهرٍ قاطِعٍ ، فَهَل بَلَغَكُم أنَّ الدنيا سَخَت لَهُم نَفسا بِفِديَةٍ ··· و هل زَوَّدَتهُم إلاّ السَّغَبَ ··· أ فهذهِ تُؤثِرُونَ ؟ ! .
امام على عليه السلام : آيا شما در منازل همان كسانى نيستيد كه پيش از شما بودند و عمرشان درازتر و آثارشان پاينده تر ··· بود و سپس بى هيچ توشه اى، كه آنها را به مقصد رساند و بى هيچ مركبى كه راه را درنوردد، كوچ كردند؟ آيا شنيده ايد كه دنيا براى [آزادى ]جان آنان فديه اى داده باشد ؟··· و آيا جز گرسنگى، توشه اى به آنان داد ؟ ··· آيا چنين دنيايى را بر مى گزينيد؟
عنه عليه السلام : قد غابَ عن قُلوبِكُم ذِكرُ الآجالِ ، و حَضَرَتكُم كَواذِبُ الآمالِ ، فصارَت الدنيا أملَكَ بِكُم مِن الآخِرَةِ ! .
امام على عليه السلام : ياد مرگها از دلهاى شما رخت بربسته است و آرزوهاى دروغين شما را فرا گرفته است و از اين رو، دنيا بيش از آخرت بر شما تسلّط يافته است.