احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : چه شده است كه با دست يافتن به اندكى از دنيا شاد مى شويد و براى از دست دادن نعمت فراوان آخرت اندوهگين نمى شويد؟! و اندك چيز دنيا كه از كفتان مى رود، شما را نگران مى سازد، چندان كه آثار اين نگرانى در چهره هاى شما آشكار مى شود؟! .

امام على عليه السلام : واى بر فرزند آدم كه چه غافل است و از رشد (صلاح) سرگشته و گم كرده راه!

امام على عليه السلام ـ بعد از تلاوت آيه «فخر فروشى بر يكديگر شما را به خود مشغول ساخت چندان كه به زيارت گورها رفتيد» ـ فرمود: واى كه چه مقصدِ دورى! و چه زيارت كنندگان غافلى! و چه افتخار كردن زشت و رسوايى!

امام على عليه السلام : آن كه فرياد را نشنيده است، چگونه صداى آهسته را بشنود؟

امام على عليه السلام : اى دريغ بر هر غافلى كه عمرش بر ضد او حجت باشد و روزهاى عمرش، او را به سوى شور بختى كشانَد.

امام على عليه السلام : اى بسا غافلى كه پارچه اى مى بافد تا آن را بپوشد، اما كفن او مى شود و خانه اى مى سازد تا در آن بنشيند، اما همان جا قبر او مى شود.

امام على عليه السلام : با پيوسته به ياد خدا بودن است كه پرده غفلت كنار مى رود.

امام على عليه السلام : هر كه ايّام را شناخت، از آماده شدن [براى آخرت] غافل نگشت.

امام على عليه السلام : براى دورى راه، از ترسِ ممتد مدد گيريد؛ زيرا چه بسيار غافلى كه به غفلت خود اعتماد كرد و مهلت عمر خود را بهانه قرار داد و از اين رو، آرزو را دراز گردانيد و كاخ بلند برافراشت؛ اما نزديك شدن اجلش، درازى آرزويش را كوتاه كرد و سر رسيدن ناگهانى مرگش، اميد او را قطع كرد.

امام على عليه السلام : كسى كه از دگرگونيها و تغييرات دنيا عبرت نگيرد، اندرزها در او كارگر نمى افتد.