امام على عليه السلام : هيچ دردى براى دلها، درد آورتر از گناهان نيست.
عنه عليه السلام ـ مِن كتابِهِ للأشتَرِ لمّا وَلاّهُ على مِصرَ ـ : و لا تَقُولَنَّ: إنّي مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَاُطاعُ، فإنّ ذلكَ إدغالٌ في القَلبِ ، و مَنهَكةٌ للدِّينِ .
امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت: هرگز مگو كه من به فرمانروايى نصب شده ام، پس فرمان مى دهم و بايد فرمانم اطاعت شود؛ زيرا اين روش، سبب فساد دل و ضعف دين مى شود.
امام على عليه السلام : بدترين چيزى كه در دلها افكنده شده، خيانت است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في صفةِ النبيِّ صلى الله عليه و آله ـ : طَبيبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ ، قد أحكَمَ مَراهِمَهُ ، و أحمى (أمضى) مَواسِمَهُ ، يَضَعُ ذلكَ حيثُ الحاجَةَ إلَيهِ ، مِن قُلوبٍ عُمْيٍ ، و آذانٍ صُمٍّ ، و ألسِنَةٍ بُكْمٍ ، مُتَتبِّعٌ بدَوائهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ و مَواطِنَ الحَيرَةِ .
امام على عليه السلام ـ در وصف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود : او طبيبى است كه با دانش طبّ خود، پيوسته ميان مردم مى گردد، مرهمهايش را درست و آماده كرده و ابزار داغ نهادنش را تافته است و آنها را بر هر جا كه لازم باشد، از دلهاى كور و گوشهاى كر و زبانهاى گنگ، مى نهد. با دواى خود جايگاههاى غفلت و مراكز سرگردانى را مى جويد و درمان مى كند.
عنه عليه السلام : اِعلَمُوا أنَّكُم إن اتَّبَعتُم طالِعَ المَشرِقِ سَلَكَ بِكُم مَناهِجَ الرَّسولِ صلى الله عليه و آله فَتَداوَيتُم مِن العَمى و الصَّمَمِ و البَكمِ .
امام على عليه السلام : بدانيد اگر از آن كه از مشرق سر بر مى دارد پيروى كنيد، شما را به راههاى رسول صلى الله عليه و آله مى برد و درد كورى و كرى و لالى شما درمان مى شود.
عنه عليه السلام : إنَّ تَقوَى اللّه ِ دَواءُ داءِ قُلوبِكُم، و بَصَرُ عَمى أفئدَتِكُم ، و شِفاءُ مَرَضِ أجسادِكُم (أجسامِكُم) ، و صَلاحُ فَسادِ صُدورِكُم ، و طَهورُ دَنَسِ أنفُسِكُم ، و جَلاءُ عَشا (غِشاءِ) أبصارِكُم .
امام على عليه السلام : همانا پرواى از خدا، داروى درد قلوب شماست و بينا كننده كورى دلهايتان و شفا بخش بيمارى جسمهايتان و درست كننده تباهى سينه هايتان و پاك كننده آلودگى جانهايتان و زداينده كورى [پرده ]ديدگانتان.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن عَشِقَ شيئا أعشى (أعمى) بَصَرَهُ ، و أمرَضَ قَلبَهُ ، فهُو يَنظُرُ بعَينٍ غيرِ صَحيحَةٍ ، و يَسمَعُ باُذُنٍ غيرِ سَميعَةٍ ، قد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ ، و أماتَتِ الدنيا قَلبَهُ .
امام على عليه السلام : هر كه عاشق چيزى شود، ديده اش را كور گرداند و دلش را بيمار. در نتيجه با چشمى عيبناك بنگرد و با گوشى ناشنوا بشنود. شهوتها، خِرد او را از هم بدَرد و دنيا، دلش را بميراند.
امام على عليه السلام : هر كه پارسايى اش اندك باشد، دلش بميرد و هر كه دلش بميرد، به دوزخ رود.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن وصيَّتِهِ لابنِهِ الحَسَنِ عليه السلام ـ : أحيِ قَلبَكَ بالمَوعِظَةِ ، و أمِتْهُ بالزَّهادَةِ .
امام على عليه السلام ـ در سفارش به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـ نوشت : دل خويش را با موعظه، زنده كن و با دل بر كندن از دنيا، بميرانش.
امام على عليه السلام : همنشينى با ارباب فضايل، دلها را زنده مى كند.