عنه عليه السلام : أ لَستُم في مَساكِنِ مَن كانَ قَبلَكُم أطولَ أعمارا ، و أبقى آثارا ··· تَعَبَّدوا للدُّنيا أيَّ تَعبُّدٍ ، و آثَرُوها أيَّ إيثارٍ ، ثُمّ ظَعَنوا عنها بغَيرِ زادٍ مُبَلِّغٍ و لا ظَهرٍ قاطِعٍ .
امام على عليه السلام : آيا نه اينكه شما در خانه هاى كسانى هستيد كه پيش از شما بودند و عمرهايى درازتر و آثارى ماندنى تر داشتند··· دنيا را پرستيدند چه پرستيدنى و آن را برگزيدند چه برگزيدنى! سپس بى هيچ توشه اى و بى هيچ مركبى كه آنها را به سر منزل مقصود برساند، از اين دنيا كوچيدند.
عنه عليه السلام : إنّ الدُّنيا دارُ صِدقٍ لمَن صَدَقَها، و دارُ عافِيَةٍ لمَن فَهِمَ عنها ، و دارُ غِنىً لمَن تَزوَّدَ مِنها .
امام على عليه السلام : دنيا، سراى راستى است براى كسى كه با آن از در راستى درآيد و سراى عافيت و آسايش است براى كسى كه از آن چيز بفهمد و سراى توانگرى است براى كسى كه از آن توشه برگيرد.
عنه عليه السلام : إنّما الدُّنيا مُنتَهى بَصَرِ الأعمى، لا يُبصِرُ مِمّا وراءها شيئا ، و البَصيرُ يَنفُذُها بَصَرُهُ و يَعلَمُ أنّ الدّارَ وراءها،فالبَصيرُ مِنها شاخِصٌ ، و الأعمى إلَيها شاخِصٌ ، و البَصيرُ مِنها مُتَزوِّدٌ ، و الأعمى لَها مُتَزوِّدٌ .
امام على عليه السلام : دنيا چشم انداز نهايى شخص نابينا (بى بَصَر) است و در فرا سوى آن چيزى نمى بيند. امّا شخص بينا و با بصيرت، نگاهش از دنيا فراتر مى رود و درمى يابد كه سراى حقيقى، در آن سوى دنياست. بنا بر اين، شخص بينا از دنيا چشم بر مى كند و نابينا به آن چشم مى دوزد، بينا از دنيا توشه برمى دارد، و نابينا براى آن توشه برمى دارد.
عنه عليه السلام : إنّ الدُّنيا لم تُخلَقْ لَكُم دارَ مُقامٍ ، بل خُلِقَت لَكُم مَجازا لِتَزَوَّدوا مِنها الأعمالَ إلى دارِ القرارِ .
امام على عليه السلام : دنيا، سراى ماندن شما آفريده نشده است، بلكه چونان گذرگاهى برايتان خلق گشته است تا از آن براى سراى ماندگارى توشه اعمال فراهم آوريد.
عنه عليه السلام : رَحِمَ اللّه ُ امرَأً ··· اغتَنَمَ المَهَلَ ، و بادَرَ الأجَلَ ، و تَزوَّدَ مِن العَمَلِ .
امام على عليه السلام : رحمت خدا بر كسى كه··· فرصت ها را غنيمت شمرده و بر مرگ پيشدستى كند و توشه عمل فراهم آورد.
عنه عليه السلام : إنّكَ لَن يُغنيَ عنكَ بعدَ المَوتِ إلاّ صالِحُ عَمَلٍ قَدَّمتَهُ ، فتَزوَّدْ مِن صالحِ العَمَلِ .
امام على عليه السلام : پس از مرگ هرگز چيزى به كار تو نمى آيد، مگر كردار نيكى كه پيش فرستاده باشى. بنا بر اين، از كار نيك توشه فراهم آر.
امام على عليه السلام ـ در نكوهش دنيا ـ فرمود: در هيچ يك از توشه هاى دنيا خيرى نيست مگر در تقوا.
عنه عليه السلام : اُوصيكُم عِبادَ اللّه ِ بتَقوَى اللّه ِ الّتي هيَ الزّادُ و بها المَعاذُ (المَعادُ) : زادٌ مُبلِغٌ ، و مَعاذٌ مُنجِحٌ .
امام على عليه السلام : شما را، اى بندگان خدا! به تقواى الهى سفارش مى كنم؛ تقوايى كه توشه است و پناهگاه. توشه اى رساننده [به سر منزل مقصود ]و پناهگاهى رهاننده [از آتش ] .
عنه عليه السلام ـ إذا صلَّى العِشاءَ الآخِرَةَ يُنادي النّاسَ ثلاثَ مَرّاتٍ حتّى يَسمَعَ أهلُ المَسجِدِ ـ : أيّها الناسُ ، تَجَهَّزوا رَحِمَكُمُ اللّه ُ ، فقد نُودِيَ فيكُم بالرَّحيلِ ، فما التَّعرُّجُ علَى الدُّنيا بعدَ نِداءٍ فيها بالرَّحيلِ ؟! تَجَهَّزوا رَحِمَكُمُ اللّه ُ ، و انتَقِلوا بأفضَلِ ما بِحَضرَتِكُم مِن الزّادِ و هُو التّقوى .
امام على عليه السلام ـ هرگاه نماز عشا را مى خواند، با صدايى كه همه نماز گزاران مسجد بشنوند، سه بار خطاب به مردم ـ مى فرمود : اى مردم! خدايتان رحمت كناد! آماده و مجهز شويد، كه بانگ رحيل در ميان شما سر داده اند. با اين بانگ رحيل، روى آوردن به دنيا ديگر چه معنا دارد؟ خدايتان رحمت كناد! آماده شويد و با بهترين توشه اى كه در اختيار داريد رهسپار [آخرت] شويد و آن تقوا است.
عنه عليه السلام ـ و كانَ كثيرا ما يُنادي بهِ أصحابَهُ ـ : تَجَهَّزوا رَحِمَكُمُ اللّه ُ ! فقد نُودِيَ فيكُم بالرَّحيلِ ، و أقِلّوا العُرْجَةَ علَى الدّنيا ، و انقَلِبوا بصالِحِ ما بحَضرَتِكُم مِن الزّادِ ؛ فإنّ أمامَكُم عَقَبَةً كَؤودا ، و مَنازِلَ
مَخُوفَةً مَهُولَةً ، لا بُدَّ مِن الوُرودِ عَلَيها ، و الوُقوفِ عِندَها ··· فقَطِّعوا عَلائقَ الدُّنيا و استَظهِروا بزادِ التَّقوى .
امام على عليه السلام ـ ياران خويش را بسيار با اين سخنان، مخاطب ساخته ـ مى فرمود : آماده و مجهز شويد، خدايتان رحمت كناد! زيرا كه بانگ رحيل در ميان شما سر داده اند. از دل بستن به دنيا كم كنيد و با توشه نيكى كه در برابر شماست،رهسپار شويد؛زيرا گردنه اى دشوار و منزل هايى ترسناك و هراس انگيز پيش رو داريد كه ناچار بايد به آنها در آييد و آنجاها درنگ كنيد··· پس، علايق و پيوندهاى به دنيا را ببُريد و از توشه تقوا كمك گيريد.