احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

هر كس به چيزى اميدوار باشد به دنبال آن مى رود و هر كس از چيزى بترسد از آن فرار مى كند. من نمى دانم كسى كه با خواهشى نفسانى روبه رو مى شود امّا آن را، به سبب ترس [از عذاب و كيفر الهى] رها نمى كند، چه ترسى دارد؟ و نمى دانم كسى كه به سختى و مصيبتى گرفتار مى شود امّا اميدش [به اجر و ثواب الهى] او را به صبر در برابر آن وا نمى دارد، چه اميدى دارد؟

هر كس از [مجازاتِ] پروردگار خود بترسد، ظلم نمى كند.

كسى كه بر باطل سوار شود، مَركبش او را ذليل خواهد كرد. كسى كه از راه حق منحرف شود راه بر او تنگ خواهد شد.

مردم، نانخوران خدايند كه روزى آنها را ضمانت و خوراكشان را مقدّر كرده است.

اين، كلاغ است و آن عُقاب! اين، كبوتر است و آن شتر مرغ! هر پرنده اى را به نامش خوانده و روزى او را ضمانت كرده است.

به مورچه نگاه كنيد كه با آن همه كوچكى و ظرافت اندام كه تقريبا به چشم نمى آيد ... روزى اش تضمين شده و به فراخور حالش روزى او مى رسد. خداوندِ نعمت بخش، از او غافل نيست و پروردگارِ جزا دهنده، او را محروم نساخته است، اگر چه در دل تخته سنگ سياه و خشك و يا در ميان صخره سخت باشد.

مَثَل كسانى كه فريب دنيا را خورده اند [در لحظه مرگ]، مَثَل گروهى است كه از سرايى خرّم و پر نعمت به سرايى بى نعمت و خشك، منتقل شده اند. پس براى آنان، چيزى ناخوشايندتر و دشوارتر از جدايى از جايى كه در آن بوده اند و رسيدن به جايى كه ناچار بدان وارد مى شوند، نيست.

دنيا، بس فريبنده است و هر آنچه در آن است، فريب است. نابود شدنى است و هر كس در آن است نيز نابود مى شود. در هيچ يك از اندوخته هاى آن، خيرى نيست، مگر در اندوخته تقوا.

آن فريفته دنيا كه در دنيا به بالاترين خواسته هايش نيز رسيده است، هرگز به پاى آن ديگرى نمى رسد كه كم ترين بهره اى از آخرت برده است.

آنچه [از دنيا] پيش فرستى (صرف آخرت كنى)، مال توست و آنچه بعد از تو بماند، از آنِ وارثان است و آنچه در حال حاضر دارى، جز مايه فريب تو نيست.