عنه عليه السلام :ألاَ و إنّكُمْ في أيّامِ أملٍ مِن وَرائهِ أجلٌ ، فَمَنْ عَمِلَ في أيّامِ أملِهِ قَبْلَ حُضُورِ أجلِهِ فَقَدْ نَفَعَهُ عَمَلُهُ و لَم يَضْرُرْهُ أجلُهُ .
امام على عليه السلام :هان! شما در روزگار آرزويى هستيد كه اجل در پى آن است. پس هر كه در روزگار آرزومندى، پيش از در رسيدن اجلش، كار كند، عملش به حال او سودمند مى افتد و اجلش به او زيان نمى رساند.
امام على عليه السلام :هر كس به دورترين آرزوى خود برسد ، بايد در انتظار نزديكترين اجل خود باشد.
امام على عليه السلام :چه نزديك است اجل به آرزو.
امام على عليه السلام :هرگاه به نهايت آرزوهاى خود رسيديد، به ياد شبيخون اجل باشيد.
امام على عليه السلام :هرگاه اجلها فرا رسند، آرزوها رسوا مى شوند.
امام على عليه السلام :هيچ بنده اى آرزو را دراز نكرد، مگر آن كه كردار را بد ساخت.
امام على عليه السلام :كسى كه از همه بيشتر آرزو دارد، از همه كمتر به ياد مرگ است.
امام على عليه السلام :آرزومندترين مردم، بد كردارترين مردم است.
امام على عليه السلام :هر كه آرزويش دور و دراز شود عملش كم و كوتاه مى گردد.
امام على عليه السلام :اما آرزوى دراز، آخرت را از ياد آدمى مى زدايد.