احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام :هر كه آرزو داشته باشد كه فردا زنده بماند، در حقيقت، آرزوى زندگى جاودان كرده است و هر كه آرزوى زندگى جاودانه داشته باشد، دلش سخت مى شود و به دنيا روى مى آورد.

امام على عليه السلام :هر كه يقين كند كه از دوستان جدا خواهد شد و در دل خاك خواهد خفت و حساب و كتابى در پيش رو دارد و آنچه بر جاى مى نهد به كارش نخواهد آمد و به آنچه پيش فرستاده نيازمند است، سزاوار است كه رشته آرزو را كوتاه و دامنه عمل را دراز گرداند.

امام على عليه السلام :كار را بر پايه اى استوار بنه و فريب آرزو را مخور و غم فردا را امروز مخور ··· اگر دل خود را از آرزو تهى مى كردى، هر آينه در عمل جدّيت مى ورزيدى، آرزوى امروز، از دو جهت در فرداى روزگار به تو زيان مى رساند: [اولاً ]به سبب آن عمل را به امروز و فردا مى افكنى و [ثانيا] بر غم و اندوه خود مى افزايى.

امام على عليه السلام :تنها به خداوند سبحان دل ببند، كه او مى فرمايد: به عزّت و جلال خودم سوگند كه اميد هر كس را كه به غير من اميد بندد به نوميدى مى كشانم.

امام على عليه السلام :هر كس به انسانى اميد بندد، او را تكريم كرده است .

امام على عليه السلام :ماييم گواهان خدا بر آفريدگانش و حجّت او در زمينش و ما همانان هستيم كه خداوند متعال فرموده است: «و اين چنين شما را امّتى ميانه گردانيديم».

امام على عليه السلام :او [پيامبر صلى الله عليه و آله ] را فرستاد تا به حق فرا خواند و بر آفريدگان گواه باشد. او پيامهاى پروردگارش را رسانْد و در اين راه، نه سستى كرد و نه كوتاهى ورزيد و در راه خدا با دشمنان او جنگيد بى آنكه ناتوانى به او راه يابد، يا آن كه ذرّه اى از كوشش فرو گذارد. او پيشواى پرهيزگاران و ديده رهيافتگان است.

امام على عليه السلام :تا آن كه كرامت خداوند سبحان (مقام پيامبرى) به محمّد صلى الله عليه و آله رسيد. پس، آن حضرت را از بهترين خاندان و گرامى ترين دودمان برآورد ··· [درخت دودمانِ] او را شاخه هايى است بلند و برافراشته كه دست كسى به ميوه آن نمى رسد. او پيشواى پرهيزگاران است و ديده رهيافتگان ··· رفتارش ميانه روى و اعتدال است و طريقه اش راهنمايى و هدايت. سخنش حق را از باطل جدا مى سازد و حكم و داورى اش به عدل و داد است.

امام على عليه السلام :امامت ، رشته كار امّت است.

امام على عليه السلام :زمامدار و ولىّ امر به منزله رشته اى است كه مهره ها را گرد آورده، آنها را به هم پيوند مى دهد. اگر رشته از هم بگسلد، مهره ها از يكديگر جدا شده پراكنده مى گردند و ديگر هيچ گاه همه آنها گرد نمى آيند.