عنه عليه السلام :أيْنَ الّذينَ زَعَموا أنَّهُمُ الرّاسِخونَ في العِلْمِ دُونَنا ، كِذْبا و بَغْيا عَلَيْنا ؟! ··· بِنا يُسْتَعْطى الهُدى و يُسْتَجْلى العَمى .
امام على عليه السلام :كجايند كسانى كه از سر دروغ و ستم بر ما، ادّعا كردند آنان راسخان در علم [قرآن]اند و نه ما؟ ··· هدايت با راهنمايى ما به دست مى آيد و دل هاى كور با ما تابان مى شود.
عنه عليه السلام ـ فيمَن تَرَكوا أهلَ البيتِ ـ : آثَروا عاجِلاً و أخَّروا آجِلاً، و تَرَكوا صافِيا و شَرِبوا آجِنا، كأنّي أنْظُرُ إلى فاسِقِهِم و قَد صَحِبَ المُنكرَ فألِفَهُ .
امام على عليه السلام ـ درباره كسانى كه اهل بيت عليهم السلام را وا گذاشتند ـ فرمود : دنياى زودگذر را برگزيدند و آخرت جاودان را پس زدند؛ چشمه زلال را وا نهادند و از آب تيره و بد مزه نوشيدند. گويى فاسقِ آنان را مى نگرم كه با منكر يار و همنشين شده است.
عنه عليه السلام ـ عند ذِكْرِ آلِ النّبيِّ صلى الله عليه و آله ـ : هُمْ مَوضِعُ سِرِّهِ ، و لَجَأُ أمْرِهِ ، و عَيْبَةُ عِلْمِهِ ، و مَوْئلُ حُكْمِهِ ، و كُهوفُ كُتُبِهِ ، و جِبالُ دينِهِ ، بِهِمْ أقامَ انْحِناءَ ظَهْرِهِ ، و أذهَبَ ارْتِعادَ فَرائصِهِ .
امام على عليه السلام ـ هنگام ياد كردن از خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود : آنان جايگاه سرّ الهى اند و پناهگاه فرمان او و مخزن دانش او و بيانگر احكام شريعت او و جانْ پناه هاى [امن] كتابهاى او و كوههاى افراشته دين او. به وسيله ايشان خميدگى پشت دين را راست گردانيد و لرزش آن را از ميان بُرد.
عنه عليه السلام :وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ لَن تَعرِفُوا الرُّشدَ حَتّى تَعرِفُوا الَّذي تَرَكَهُ و لَنْ تَأخُذُوا بِميثاقِ الكِتابِ حَتّى تَعرِفُوا الَّذي نَقَضَهُ و لَنْ تَمَسَّكُوا بِه حَتّى تَعرِفُوا الَّذي نَبَذَهُ فَالتَمِسُوا ذلِكَ مِنْ عِندِ أهلِه فإنَّهُمْ عَيْشُ العِلْمِ ، و مَوتُ الجَهْلِ ، هُمُ الّذينَ يُخْبِرُكُمْ حُكْمُهُمْ عَن عِلْمِهِمْ ، و صَمْتُهُمْ عَن مَنْطِقِهمْ ،
و ظاهِرُهُمْ عَن باطِنِهِمْ ، لا يُخالِفونَ الدِّينَ و لا يَخْتَلِفونَ فِيهِ ، فهُوَ بَيْنَهُمْ شاهدٌ صادقٌ ، و صامتٌ ناطقٌ .
امام على عليه السلام :بدانيد كه شما هرگز راه رستگارى را نخواهيد شناخت تا كسى كه آن را رها كرده است بشناسيد و هرگز به پيمان قرآن وفا نمى كنيد تا آن كسى كه پيمانش را شكسته است بشناسيد و هرگز به قرآن چنگ نمى زنيد تا كسى را كه آن را به دور انداخته است بشناسيد و اين همه را از اهل قرآن بخواهيد، كه دانش به آنان زنده است و نادانى با وجود آنان مرده؛ آنان كه داورى شان شما را از دانش آنان خبر مى دهد و سكوتشان از سخنشان و برونشان از درونشان . نه با دين مخالفت مى ورزند و نه در آن اختلاف دارند، دين در ميان آنان گواهىْ راستين و خاموشىْ گوياست.
عنه عليه السلام :إنّما الأئمّةُ قُوّامُ اللّه ِ على خَلْقِهِ ، و عُرَفاؤهُ على عِبادِهِ ، و لا يَدْخُلُ الجنّةَ إلاّ مَنْ عَرَفَهُمْ و عَرَفُوهُ ، و لا يَدْخُلُ النّارَ إلاّ مَنْ أنْكَرَهُمْ و أنْكَروهُ .
امام على عليه السلام :همانا امامان از جانب خدا تدبير كننده كار مردمانند و كار گزاران او بر بندگانش. به بهشت در نمى آيد مگر كسى كه آنان را بشناسد و آنها نيز او را، و به دوزخ وارد نمى شود مگر كسى كه ايشان را انكار كند و ايشان نيز او را نشناسند و نپذيرند.
عنه عليه السلام :نَحْنُ الشِّعارُ و الأصحابُ ، و الخَزَنَةُ و الأبوابُ ، و لا تُؤتَى البُيوتُ إلاّ مِنْ أبوابِها ، فمَنْ أتاها مِن غيرِ أبوابِها سُمِّيَ سارقا .
امام على عليه السلام :ما خاصان و ياران و گنجوران نبوّت و درها[ى رسالتيم ]و به درون خانه ها، جز از درهاى آن نتوان وارد شد، و آن كه جز از درها، به خانه ها درمى آيد، دزد ناميده مى شود.
عنه عليه السلام :فيهِمْ كَرائمُ الإيمانِ ، و هُمْ كُنوزُ الرّحمنِ ، إنْ نَطَقوا صَدَقوا ، و إن صَمَتوا لم يُسْبَقوا .
امام على عليه السلام :نفايس ايمان در ايشان است، آنان گنجينه هاى خداوند رحمانند، اگر سخن بگويند، راست مى گويند و اگر خاموش مانند، بر آنان پيشى نمى جويند.
امام على عليه السلام :ما تكيه گاه ميان راهيم، هر كه وا مانَد خود را به آن مى رسانَد و آن كه پيش تاخته است به سوى آن باز مى گردد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أمّا الاسْتِبدادُ علَينا بهذا المَقامِ ـ و نحنُ الأعْلَونَ نَسَبا و الأشَدُّونَ برسولِ اللّه صلى الله عليه و آله نَوْطا ـ فإنّها كانتْ أثَرةً ، شَحَّتْ علَيها نفوسُ قومٍ وسَخَتْ عنها نفوسُ آخَرِينَ ، و الحَكَمُ اللّه ُ .
امام على عليه السلام :علت آن كه اين مقام (خلافت) را از ما غصب كردند ـ با آن كه نسب ما برتر و پيوند خويشى ما با پيامبر صلى الله عليه و آله استوارتر است ـ اين بود كه گروهى آزمندانه به آن چسبيدند و گروهى ديگر (اهل بيت) سخاوتمندانه از آن چشم پوشيدند. و داور [ميان ما و ايشان ]خداست.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اللّهُمَّ إنّكَ تَعلَمُ أنَّهُ لم يَكُنِ الّذي كانَ مِنّا مُنافَسةً في سُلطانٍ ، و لا الْتِماسَ شَيءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ ، و لكن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دِينِكَ، و نُظهِرَ الإصْلاحَ في بلادِكَ، فيأمَنَ المظلومونَ مِن عبادِكَ ، و تُقامَ المُعَطَّلةُ مِن حُدودِكَ .
امام على عليه السلام :بار خدايا! تو مى دانى كه آنچه از ما سر زد، نه از سر رغبت به كسب قدرت بود و نه براى به دست آوردن چيزى از متاع دنيا؛ بلكه مى خواستيم نشانه هاى دين تو را [به جايگاهشان ]بازگردانيم و اصلاح و آبادانى را در سرزمينهاى تو پديدار سازيم، تا بندگان ستمديده ات امنيت و آسودگى يابند و حدود و احكامِ تعطيل شده ات دوباره بر پا شود.