هر كس در صدد عيب جويى برادر مؤمنش برآيد، تا با آن روزى او را سرزنش كند، مشمول اين آيه است: «كسانى كه دوست دارند، زشتى ها در ميان مردم با ايمان، شيوع پيدا كند، عذاب دردناكى براى آنان در دنيا و آخرت خواهد بود. و خداوند مى داند و شما نمى دانيد».
هر كس درباره مؤمنى چيزى را كه با چشم هاى خود ديده و با گوش هاى خود شنيده است بازگو كند، از شمار كسانى است كه خداى ـ عزّ و جلّ ـ فرموده است: «كسانى كه دوست دارند كه زشتى ها در ميان مردم با ايمان، شيوع پيدا كند، عذاب دردناكى براى آنان در دنيا و آخرت خواهد بود. و خداوند مى داند و شما نمى دانيد».
... به خدا قسم كه به لقمان، تنها حكمت و دانش عطا نشده بود، و نيز دارايى، خانواده، قدرت جسمى و زيبايى چشمگير نداشت، ولى او مردى با اراده بود تا آنجا كه امام فرمودند: و او به دو نفر كه با هم نزاع مى كردند و يا مى جنگيدند، نمى گذشت مگر اين كه ميانشان صلح برقرار مى كرد و از پيش آنان نمى رفت تا آن كه آنها دست از نزاع و جنگ كشيده و متفرّق مى شدند.
خداوند تبارك و تعالى، زمين هايى دارد به نام انتقامگير كه چون خدا به بنده اى مالى بدهد و او حقّ خداى ـ عزّ و جلّ ـ را از آن مال نپردازد، خداوند، يكى از آن زمين ها را بر وى مسلّط مى فرمايد كه آن مال را در آن جا تلف كند، سپس بميرد و آن جا را باقى بگذارد.
هر كس راستگو باشد، عملش پاكيزه مى شود و رشد مى كند؛ هر كس نيّتش خوب باشد، روزيش زياد مى شود و هر كس به شايستگى در حق خانواده اش نيكى كند، عمرش طولانى مى شود.
خداوند، اختيار همه كارها را به مؤمن داده، اما اين اختيار را به او نداده است كه ذليل باشد. مگر نشنيده اى كه خداى تعالى مى فرمايد: «عزّت، از آن خدا و رسولش و مؤمنين است»؟ پس، مؤمن، عزيز است و ذليل نيست. [در ادامه ]فرمودند: مؤمن، از كوه محكم تر است؛ زيرا از كوه با ضربات تيشه كم مى شود اما با هيچ وسيله اى از دين مؤمن نمى توان كاست.
از حقيقت ايمان اين است كه حقّ را بر باطل، مقدّم دارى، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد، و نيز از حقيقت ايمان آن است كه گفتار تو از دانشت بيشتر نباشد.
