رسول خدا صلي الله عليه و آله در زمينى خشك و بى گياه، فرود آمدند و به اصحابشان فرمودند: مقدارى هيزم بياوريد. عرض كردند: اى رسول خدا! ما در زمينى خشك و بى گياه هستيم كه در آن، هيزمى يافت نمى شود. حضرت فرمودند: هر كس هر چه يافت، بياوَرَد. آنها هيزم ها را جمع كردند و در برابر حضرت، انباشتند. سپس، رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: گناهان نيز اين گونه جمع مى شوند. آن گاه فرمودند: از گناهانى كه كوچك شمرده مى شوند، بپرهيزند؛ زيرا هر چيزى جستجوكننده اى دارد. و بدانيد كه جستجوكننده گناهان، [آنها را پيدا مى كند و] مى نويسد. خداوند مى فرمايد: «هر كارى را كه پيش از اين كرده اند و هر اثر و نشانى را كه به جا گذاشته اند [، مى نويسيم] و البته هر چيزى را در كتاب مبين (لوح محظوظ) شماره كرده ايم».
شيطان گفت: پنج نفرند كه هيچ راهى به آنها ندارم اما ديگر مردم در مشت من هستند: 1. هر كس با نيّت درست به خدا پناه ببرد و در همه كارهايش بر او توكّل كند؛ 2. كسى كه شب و روز بسيار تسبيح خدا گويد؛ 3. كسى كه براى برادر مؤمنش آن پسندد كه براى خود مى پسندد؛ 4. كسى كه هرگاه مصيبتى به او مى رسد، بى تابى نمى كند؛ 5. و هر كسى كه به آنچه خداوند قسمتش كرده، خرسند است و غم روزيش را نمى خورد.
وقتى كه ميان دو نفر مسلمان، قهر و جدايى به وجود آيد، شيطان بسيار خوشحال مى شود، اما همين كه با يكديگر آشتى كنند، زانوهايش مى لرزد و بندبند وجودش پاره مى شود و فرياد مى زند: اى واى بر من كه به سبب اين آشتى، هلاك شدم.
نيكى كردن به پدر و مادر، نتيجه معرفت و ايمان خوب بنده به خداست؛ زيرا هيچ عبادتى نيست كه زودتر از احترام گذاشتن به پدر و مادر مسلمان، انسان را به خشنودى خداى تعالى برساند؛ چرا كه حقّ پدر و مادر، از حق خداى تعالى سرچشمه گرفته است و البته اين، در صورتى است كه پدر و مادر، در راه دين و سنّت اسلام باشند و فرزند را از اطاعت خدا باز ندارند و به معصيت، وادار نكنند و از يقين به شك و از زهد به دنيا دوستى ناگزير نسازند؛ امّا اگر پدر و مادرى اين گونه رفتار مى كنند، ديگر نافرمانى از آنها اطاعت خداوند و اطاعت از آنها معصيت خداوند خواهد بود، كه خداى تعالى مى فرمايد: «و اگر تو را وادار كنند كه بدون آگاهى به من شرك بورزى، ديگر از آنان اطاعت مكن»؛ ولى در معاشرت، با آنان مدارا كن و رنج ايشان را چنان تحمّل كن كه آنان رنج تو را در كودكى تحمل مى نمودند و از وسعتى كه خدا در اموال و خوراك و پوشاك، نصيب تو كرده، بر آنان سخت نگير و از آنان رويگردان مباش و صداى خود را از صداى آنان بلندتر مساز؛ زيرا بزرگداشت آنان، به دستور خداى تعالى است، و با آنان به بهترين و لطيف ترين وجه، سخن بگو، كه خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى سازد.
با يكديگر، رفت و آمد [و ارتباط] داشته باشيد و به هم نيكى كنيد و با هم مهربان باشيد و چنان كه خداى عزوجل به شما فرمان داده است، برادرانى نيكوكار [براى هم] باشيد.
