عنه عليه السلام ـ وَ هُوَ يَلومُ أصحابَهُ ـ : و قَد تَرَونَ عُهودَ اللّه ِ مَنقوضَةً ، فَلا تَغضَبون ، و أنتُم لِنَقضِ ذِمَمِ آبائكُم تَأنَفونَ ! .
امام على عليه السلام ـ در سرزنش يارانش ـ فرمود : احكام خدا را شكسته مى بينيد و به خشم نمى آييد، در حالى كه از شكسته شدن فرمان هاى پدرانتان به غيرت مى آييد و ناراحت مى شويد!
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : حَتّى إذا تَصَرَّمَتِ الاُمورُ ، و تَقَضَّتِ الدُّهورُ ، و أزِفَ النُّشورُ ، أخرَجَهُم مِن ضَرائحِ القُبورِ ، و أوكارِ الطُّيورِ ، و أوجِرَةِ السِّباعِ ، و مَطارِحِ المَهالِكِ ، سِراعا إلى أمرِهِ ، مُهطِعينَ إلى مَعادِهِ .
امام على عليه السلام : تا آن گاه كه امور خلايق از هم بگسلد و روزگار سپرى گردد و رستاخيز نزديك شود و آنها را از ميان گورها و آشيانه پرندگان و كنام درندگان و ميدانهاى جنگ، برانگيزاند و محشورشان كند، در حالى كه به سوى فرمان او و به جانب معادش مى شتابند.
عنه عليه السلام : حَتّى إذا بَلَغَ الكِتابُ أجَلَهُ ، و الأمرُ مَقاديرَهُ ، و اُلحِقَ آخِرُ الخَلقِ بِأوَّلِهِ ، و جاءَ مِن أمرِ اللّه ِ ما يُريدُهُ مِن تَجديدِ خَلقِهِ، أمادَ السَّماءَ و فَطَرَها ، و أرَجَّ الأرضَ و أرجَفَها ، و قَلَعَ جِبالَها و نَسَفَها ، و دَكَّ بَعضَها بَعضا مِن هَيبَةِ جَلالَتِهِ ، و مَخوفِ سَطوَتِهِ ، و أخرَجَ مَن فيها فجَدَّدَهُم بَعد إخلاقِهِم ، و جَمَعَهم بَعدَ تَفَرُّقِهِم ثُمَّ مَيَّزَهُم لِما يُريدُهُ مِن مَسألَتِهِم عَن خَفايا الأعمالِ ، و خَبايا الأفعالِ ، و جَعَلَهُم فَريقَينِ : أنعَمَ عَلى هؤلاءِ وَ انتَقَمَ
مِن هؤلاءِ .
امام على عليه السلام : تا آن گاه كه زمان نوشته به سر آيد و مقدّرات جهان به پايان رسد و آخرين خلايق به اوّلين آنها بپيوندند و فرمان حق براى تجديد آفرينشِ خلقش در رسد، آسمان را به حركت در آورَد و آن را بشكافد و زمين را بشدّت بجنباند و تكانش دهد و كوههايش را از بُن بركند و متلاشى سازد و از هيبت جلال و ترس از سطوت او كوهها بر هم كوفته شوند و هر كس را كه در زير زمين مدفون است بيرون آورد و پيكرهاى كهنه و پوسيده آنها را نو كند و اجزاى پراكنده شان را گرد آورد، آن گاه آنان را از هم جدا سازد تا از كردارهاى پنهان و اعمال پوشيده آنها بپرسدشان و آنان را دو دسته كند : به دسته اى نعمت ارزانى دارد و از دسته ديگر انتقام گيرد.
عنه عليه السلام : فكأنَّكُم بِالسّاعَةِ تَحدوكُم حَدوَ الزاجِرِ بشَوْلِهِ ··· و كأنَّ الصَّيحَةَ قَد أتَتكُم ، و السّاعَةَ قَد غَشِيَتكُم ، و بَرَزتُم لِفَصلِ القَضاءِ ، قَد زاحَت عَنكُمُ الأباطيلُ ، وَ اضمَحَلَّت عَنكُمُ العِلَلُ .
امام على عليه السلام : گويا قيامت، همچون ساربانى كه شتر خشكيده شير را مى راند، شما را هِىْ مى زند··· گويى صور برايتان دميده شده و رستاخيز شما را فراگرفته است و براى داورى به صحنه [ قيامت ]آمده ايد. نادرستيها و اباطيل از شما دور گشته و بهانه ها از دستتان رفته است.
عنه عليه السلام : فإنَّ الغايَةَ أمامَكُم ، و إنَّ وَراءَكُمُ الساعَةَ تَحدوكُم ، تَخَفَّفوا تَلحَقوا ؛ فإنَّما يُنتَظَرُ بِأوَّلِكُم آخِرُكُم .
امام على عليه السلام : مقصد، فرا پيش شماست و [ساربانِ ]قيامت شما را از پشت سر مى راند. سبكبار شويد تا كه ملحق شويد؛ زيرا كه اولين شما چشم به راه آخرين شماست.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن وَصاياهُ لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام ـ : وَ اعلَم أنَّ مالِكَ المَوتِ هُوَ مالِكُ الحَياةِ ، و أنَّ الخالِقَ هُوَ المُميتُ ، و أنَّ المُفنِيَ هُوَ المُعيدُ .
امام على عليه السلام ـ در سفارش به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـ فرمود: بدان كه خداوندِ مرگ، همان خداوند زندگى است و آن كه مى آفريند همو مى ميراند و آن كه نابود مى كند همو باز مى گرداند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنَّ اللّه َ جَعَلَ مُحَمَّدا صلى الله عليه و آله عَلَما لِلسّاعَةِ، و مُبَشِّرا بِالجَنَّةِ، و مُنذِرا بِالعُقوبَةِ .
امام على عليه السلام : خداوند محمّد صلى الله عليه و آله را نشانه رستاخيز قرار داد و نويد دهنده بهشت و بيم دهنده از كيفر.
امام على عليه السلام : شما و قيامت، به يك ريسمان بسته شده ايد [و از هم جدا نمى مانيد ].
امام على عليه السلام : قيامت، چهره خويش آشكار كرده و نشانه آن براى هوشمندان علامت شناس هويدا گشته است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : فَاللّه َ اللّه َ عِبادَ اللّه ِ ! فإنَّ الدّنيا ماضِيَةٌ بِكُم عَلى سَنَنٍ ، و أنتُم و السّاعَةُ في قَرَنٍ ، و كأنَّها قَد جاءَت بِأشراطِها ، و أزِفَت بِأفراطِها .
امام على عليه السلام : از خدا بترسيد، اى بندگان خدا! زيرا كه دنيا همه شما را از يك راه مى برد [و با شما همان مى كند كه با گذشتگان كرد] و شما و زمان قيامت به يك ريسمان بسته هستيد و گويا قيامت نشانه هاى خويش را آشكار ساخته و پرچمهايش را نزديك كرده است.