احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ در فرمان حكومت مصر به مالك اشتر ـ نوشت : بايد در ميان كارهاى خاصّى كه به وسيله آنها نيّت را براى خدا خالص مى گردانى، بر پا داشتن فرايض او باشد كه مخصوص خداوند است. پس، در شب و روزِ خود بهره اى از بدن خود را براى خدا قرار بده و اين فرايض را كه با آنها به خدا نزديك مى شوى به طور كامل و بى هيچ عيب و نقصى ادا كن، اگر چه [در اين راه] تنت بفرسايد.

امام على عليه السلام : با انجام دادن آنچه خدا از حقّ خويش بر شما واجب كرده و وظايفى كه براى شما بيان فرموده است، به سوى خدا رهسپار شويد.

امام على عليه السلام : دريغا از آن برادران من كه قرآن را خواندند و آن را نيك به كار بستند و در فرايض تدبّر كردند و آنها را بر پا داشتند. سنّت [پيامبر] را زنده ساختند و بدعت را ميراندند.

امام على عليه السلام : اگر با پرداختن به فضيلت مستحبات از به جا آوردن فرايض باز مانى، هرگز آن فضيلتى كه به دست مى آورى با [گناه] آن فريضه اى كه ضايعش مى كنى برابرى نمى كند.

امام على عليه السلام : خداوند متعال بر پيشوايان عدل (حق) فرض كرده است كه خود را با مردم تهيدست برابر سازند، تا فقر فقير او را برنياشوبد.

امام على عليه السلام : خداوند سبحان خوراك تهيدستان را در اموال توانگران واجب فرموده است. بنا بر اين، هيچ فقيرى گرسنه نماند مگر بدان سبب كه توانگر از حقّ او بهره مند شد.

امام على عليه السلام : خداوند ايمان را فرض كرد، براى پاك كردن از شرك ، و نماز را براى دور كردن از كبر و نخوت ، و زكات را تا سبب روزى [نيازمندان ]باشد.

امام على عليه السلام : خداوند بر همه اندامهاى تو فرايضى نهاد كه روز قيامت به وسيله آنها با تو احتجاج كند.

امام على عليه السلام ـ در توضيح حقوق مردم نسبت به يكديگر ـ فرمود: از بزرگترين اين حقوق كه خداوند واجب فرموده حق زمام داران بر مردم و حق مردم بر زمام داران است. اين فريضه اى است كه خداوند سبحان براى هر دو طرف نسبت به يكديگر واجب فرموده است.

امام على عليه السلام ـ در سفارش خود به فرزندش محمّد بن حنفيّه ـ فرمود: فرزندم! آنچه نمى دانى مگوى، بلكه همه آنچه را هم كه مى دانى مگوى؛ زيرا خداوند تبارك و تعالى بر همه اندامهاى بدنت فرايضى مقرّر فرموده است كه روز قيامت با آنها در برابر تو حجّت مى آورد و نسبت به آنها تو را بازخواست مى كند و به اين اعضا و جوارح تذكر و اندرز داده و هشدارشان داده و به آنان ادب آموخته و به حال خود رهايشان نكرده است. [مثلاً ]خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «از آنچه تو را بدان علمى نيست پيروى مكن كه همانا گوش و چشم و دل همگى بازخواست مى شوند» و فرموده است: «آن گاه كه آن [بهتان ]را از زبان يكديگر مى گرفتيد و با زبانهاى خود چيزى را كه بدان علم نداشتيد مى گفتيد و مى پنداشتيد كه كارى سهل و ساده است با اين كه آن امر نزد خدا بس بزرگ بود». سپس از اين اندامها خواسته است تا با فرمانبرى از خدا او را عبادت و بندگى كنند. خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! ركوع كنيد و سجده كنيد و پروردگارتان را عبادت و بندگى نماييد و كار خوب انجام دهيد شايد كه رستگار شويد». پس، اين يك فريضه جامع است كه بر اعضا و جوارح مقرّر گشته است.