امام على عليه السلام : معذّبترين مردم در روز قيامت، كسى است كه از قضاى خداوند ناخشنود باشد.
امام على عليه السلام : هر كه براى دنيا اندوه خورد، از قضاى الهى ناخشنود است.
عنه عليه السلام : ألا فالحَذرَ الحَذرَ مِن طاعَةِ ساداتِكُم و كُبَرائكُمُ الذينَ تَكَبَّرُوا عَن حَسَبِهِم ، و تَرَفَّعُوا فَوقَ نَسَبِهِم ، و ألقَوا الهَجينَةَ على رَبِّهِم ، و جاحَدُوا اللّه َ على ما صَنَعَ بِهِم ، مُكابَرَةً لقَضائهِ ، و مُغالَبةً لاِلائهِ .
امام على عليه السلام : هان! حذر كنيد، حذر كنيد از پيروى مهتران و اشراف خود! همانان كه به شرافت خانوادگى خويش نازيدند و از نژاد خود فراتر رفتند و به پروردگار خويش زشتى نسبت دادند و از سر ستيز با قضاى خدا و چيره آمدن بر نعمتهاى او، آنچه را كه خداوند به آنها داده بود [از نعمتها] انكار كردند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لِشُرَيحٍ ـ : يا شُرَيحُ ، قد جَلَستَ مَجلِسا لا يَجلِسُهُ إلاّ نَبيٌّ أو وَصيُّ نَبيٍّ أو شَقيٌّ .
امام على عليه السلام ـ به شريح ـ فرمود: اى شريح! تو در جايى نشسته اى كه جز پيامبرى يا وصىّ پيامبرى و يا شقاوتمندى در آن جا نمى نشيند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أفضَلُ الخَلقِ أقضاهُم بالحَقِّ ، و أحَبُّهُم إلَى اللّه ِ سبحانَهُ أقوَلُهُم للصِّدقِ .
امام على عليه السلام : برترين مردم داورترين آنها به حق است و محبوبترين آنان نزد خداوند سبحان راست گوترين آنهاست.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنَّ أبغَضَ الخَلائقِ إلَى اللّه ِ رجُلانِ : ··· و رجُلٌ ··· جَلَسَ بينَ الناسِ قاضيَا ضامِنا لِتخليصِ ما التَبَسَ على غيرِهِ، فإن نَزَلَت بهِ إحدَى المُبهَماتِ هَيَّأ لَها حَشوا رَثّا مِن رَأيِهِ ثُمّ قَطَعَ بهِ ، فهُو مِن لَبْسِ الشُّبُهاتِ في مِثلِ نَسجِ العَنكَبوتِ ، لا يَدري أصابَ أم أخطَأ ··· تَصرُخُ مِن جَورِ قَضائهِ الدِّماءُ ، و تَعِجُّ مِنهُ المَواريثُ .
امام على عليه السلام : منفورترين خلايق نزد خداوند دو مردند: ··· و مردى كه ··· ميان مردم به داورى مى نشيند و خود را عهده دار روشن ساختن شبهات و مشكلات ديگرى مى بيند. اگر قضيه مشكل و مبهمى برايش پيش آيد، پاسخهايى مهمل و پوسيده از پيش خود براى آن آماده مى كند و بر طبق آنها حكم مى دهد. داوريهايش مانند تار عنكبوت [سست ]است، خودش نمى داند كه درست حكم كرد، يا نادرست··· از ستم داورى او خونها فرياد مى زنند و ميراثها [كه بر اساس داورى ناحق او به صاحبانش نرسيده ]مى نالند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن كتابٍ كَتَبَهُ للأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ على مِصرَ ـ : ثُمّ اختَرْ لِلحُكمِ بينَ الناسِ أفضَلَ رَعِيَّتِكَ في نَفسِكَ ، ممَّن لا تَضيقُ بهِ الاُمورُ ، و لا تُمَحِّكُهُ الخُصومُ ، و لا يَتَمادى في الزَّلَّةِ ، و لا يَحصَرُ مِنَ الفَيءِ إلَى الحَقِّ إذا عَرَفَهُ ، و لا تُشرِفُ نَفسُهُ على طَمَعٍ ، و لا يَكتَفي بأدنى فَهمٍ دونَ أقصاهُ ، و أوقَفَهُم في الشُّبُهاتِ ، و آخَذَهُم بالحُجَجِ و أقَلَّهُم تَبَرُّما بمُراجَعَةِ الخَصمِ ، و أصبَرَهُم على تَكشُّفِ الاُمورِ ، و أصرَمَهُم عِند اتِّضاحِ الحُكمِ ، مِمّن لا يَزدَهيهِ إطراءٌ ، و لا يَستَميلُهُ إغراءٌ ، و اُولئكَ قَليلٌ ، ثُمّ أكثِر
تَعاهُدَ (تَعهُّدَ) قَضائهِ .
امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت : براى داورى ميان مردم، بهترين و برترين فردى را كه به نظرت مى رسد از ميان رعيت انتخاب كن؛ كسى كه كارها بر او تنگ نيايد [و از حل اختلافات در نماند] و [ستيزه گرى ]طرفين دعوا او را به لجاجت و پافشارى در رأى خويش وا ندارد . ، در لغزش فرو نرود و هر گاه حقيقت را شناخت [و به حكم نادرست خود پى برد]، از بازگشت به حق خوددارى نكند و خويشتن را در پرتگاه طمع ننشاند و به فهم سطحى قضايا بسنده نكند و دنبال فهم عميق و دقيق آنها باشد. در موارد شبهه ناك بيش از همه درنگ و احتياط كند و بيش از همه دنبال دليل و برهان باشد و از مراجعه داد خواهان كمتر به ستوه آيد و در كشف حقيقت دعاوى، از همه شكيباتر باشد و چون حقيقت روشن شد [در صدور حكم]، از هر كس ديگر بيشتر قاطعيت نشان دهد. كسى باشد كه مدح و ستايش، او را فريفته و خودبين نسازد و تشويق و تحريك، او
را به سويى متمايل نسازد و البته چنين كسانى اندك شمارند. آن گاه، خودت به كار قضاوت او بسيار رسيدگى كن.
عنه عليه السلام : لا يُقيمُ أمرَ اللّه ِ سبحانَهُ إلاّ مَن لا يُصانِعُ ، و لا يُضارِعُ .
، و لا يَتَّبِعُ المَطامِعَ .
امام على عليه السلام : فرمان خداوند سبحان را بر پا ندارد، جز آن كس كه اهل رشوه و كوتاه آمدن نباشد، [در برابر ستمگر ]كُرنش و اظهار خوارى نكند و از مطامع پيروى ننمايد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لِشُرَيحٍ ـ : ثُمّ واسِ بينَ المسلمينَ بوَجهِكَ و مَنطِقِكَ و مَجلِسِكَ ،
حتّى لا يَطمَعَ قَريبُكَ في حَيفِكَ ، و لا يَيأسَ عَدُوُّكَ مِن عَدلِكَ .
امام على عليه السلام ـ به شريح ـ فرمود : ميان مسلمانان در نگاه كردن و سخن گفتن و نشستنت برابرى را رعايت كن، تا نزديكانت به جانبدارى (ستم) تو اميد نبندند و دشمنانت از دادگرى تو، نوميد نشوند.
عنه عليه السلام : يَنبَغي لِلحاكِمِ أن يَدَعَ التَّلَفُّتَ إلى خَصمٍ دونَ خَصمٍ ، و أن يُقَسِّمَ النَّظرَ فيما بينَهُما بالعَدلِ ، و لا يَدَعَ خَصما يُظهِرُ بَغيا على صاحِبِهِ .
امام على عليه السلام : شايسته است كه قاضى از التفات كردن به يكى از طرفين دعوا و التفات نكردن به ديگرى خوددارى ورزد و نگاههايش را ميان آن دو عادلانه تقسيم كند و به هيچ طرف دعوا اجازه ندهد به ديگرى زورگويى و دراز دستى كند.