احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : سپاس و ستايش خدايى را··· كه با موسى به تمام و كمال سخن گفت و از نشانه هاى خود آيتى بزرگ به او نماياند، بى آنكه عضو و ابزارى يا زبان و زبانچه اى داشته باشد.

امام على عليه السلام : و اگر بخواهم نمونه دومى را بياورم، از موسى كليم اللّه ياد مى كنم، آنجا كه مى فرمايد : «پروردگارا! من به آن خوبى اى كه تو برايم فرو فرستى نيازمندم». به خدا سوگند كه او از خداوند چيزى جز نانى براى خوردن نخواست؛ زيرا از علف و سبزه زمين تغذيه مى كرد.

امام على عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ به داوود عليه السلام وحى كرد : تو چه بنده خوبى بودى اگر نبود كه از بيت المال مى خورى و با دست خود هيچ كارى نمى كنى. داوود عليه السلام گريست. پس خداوند عزّ و جلّ به آهن وحى كرد : براى بنده ام، داوود نرم شو. پس آهن نرم شد ، البته خداوند متعال آهن را براى او نرم كرد. از آن پس، داوود روزى يك زره مى بافت و آن را به هزار درهم مى فروخت. او 360 زره بافت و آنها را به 360 هزار درم فروخت و از بيت المال بى نياز شد.

امام على عليه السلام : اگر بنا بود كسى براى بالا رفتن به سوى جاودانگى نردبانى بيابد يا براى دور كردن مرگ از خود راهى پيدا كند، بى گمان آن كس سليمان بن داوود عليه السلام بود كه افزون بر مقام نبوّت و منزلت والا، سلطنت بر جنّ و انس نيز در اختيار او نهاده شد. چون روزىِ خود را به طور كامل دريافت كرد و مدّت عمرش به سر آمد، كمان هاى نابودى او را آماج تيرهاى مرگ قرار دادند و خانه ها از او خالى گشت و مسكن ها بى صاحب ماند و گروهى ديگر وارث آنها شدند.

امام على عليه السلام ـ در وصف عيسى عليه السلام ـ فرمود : و اگر خواهى، از عيسى بن مريم عليه السلام برايت بگويم؛ او سنگ را بالش خود مى كرد و جامه خشن مى پوشيد و نان خشك و گلو آزار مى خورد. خورش او گرسنگى بود و چراغش در شب، ماه و سر پناهش در زمستان، آفتابگيرهاى صبح و عصر و ميوه و سبزيجاتش، علف و گياهانى كه زمين براى چهار پايان مى روياند. نه زنى داشت كه مايه گرفتارى او باشد و نه فرزندى كه اندوهگينش سازد و نه مال و ثروتى كه دل او را به خود مشغول گرداند و نه طمعى كه به خواريش اندازد. مركب او دو پايش بود و خدمتكارش دو دست او!

امام على عليه السلام ـ وقتى كه مردى يهودى از ايشان پرسيد : آن كدام زندان بود كه زندانى خود را در اطراف و اكناف زمين چرخاند؟ ـ فرمود : اى مرد يهودى! آن زندانى كه زندانىِ خود را به اطراف و اكناف زمين چرخاند، ماهى اى بود كه يونس در شكم او زندانى شد.

امام على عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از شش پيامبرى كه دو اسم داشتند ـ فرمود : يوشع بن نون عليه السلام كه نام ديگرش ذو الكِفل است، يعقوب بن اسحاق عليه السلام كه نام ديگرش اسرائيل است، خضر عليه السلام كه نام ديگرش حلقيا است، يونس عليه السلام كه همان ذو النون است، عيسى عليه السلام كه نام ديگرش مسيح است و محمّد صلى الله عليه و آله كه نام ديگرش احمد است. درود خدا بر آنان باد.

امام على عليه السلام ـ در معناى آيه «على فترة من الرسل» ـ فرمود : يعنى در دوره متوقّف شدن ارسال پيامبران.

امام على عليه السلام : تا اينكه خداوند سبحان محمّد را به عنوان رسول اللّه صلى الله عليه و آله فرستاد تا وعده خويش را به انجام رساند و [سلسله ]نبوّتش را كامل گرداند.

امام على عليه السلام ـ در وصف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود : امين وحى اوست و خاتم فرستادگانش و نويد دهنده رحمتش و ترساننده از خشم و عذابش.