عنه عليه السلام : أرسَلَهُ على حِينِ فَترَةٍ مِن الرُّسُلِ ، و طُولِ هَجعَةٍ مِن الاُمَمِ ، و انتِقاضٍ مِن المُبرَمِ .
امام على عليه السلام : [خداوند] او را هنگامى فرستاد كه مدت ها بود پيامبرى نيامده بود و ملّت ها در خوابى طولانى فرو رفته بودند و پايه هاى محكم دين درهم ريخته بود.
عنه عليه السلام : أرسَلَهُ على حِينِ فَترَةٍ من الرُّسُلِ ، و هَفوَةٍ عَنِ العَمَلِ ، و غَباوَةٍ (عَباوَةٍ) مِن الاُمَمِ .
امام على عليه السلام : او را زمانى فرستاد كه مدت ها بود پيامبرى نيامده بود و مردمان در عمل [به فرمان هاى الهى انبياى پيشين ]دچار لغزش و انحراف شده بودند و ملّت ها در غفلت و نادانى به سر مى بردند.
عنه عليه السلام : أرسلَهُ على حِينِ فَترَةٍ مِن الرُّسُلِ ، و تَنازُعٍ مِن الألسُنِ، فقَفّى بهِ الرُّسُلَ، و خَتَمَ بِهِ الوَحيَ .
امام على عليه السلام : او را در زمانى فرستاد كه مدت ها بود پيامبرى مبعوث نشده بود و مردم گرفتار [اختلافات عقيدتى و ]مجادلات لفظى بودند. در اين اوضاع، خداوند پيامبر را پس از همه پيامبران فرستاد و وحى را به او پايان بخشيد.
عنه عليه السلام : أرسَلَهُ على حِينِ فَترَةٍ مِن الرُّسُلِ ، و طُولِ هَجعَةٍ مِن الاُمَمِ ، و اعتِزامٍ مِن الفِتَنِ ، و انتِشارٍ مِن الاُمورِ ، و تَلَظٍّ (تَلَظّي) مِن الحُروبِ ، و الدُّنيا كاسِفَةُ النُّورِ ، ظاهِرَةُ الغُرورِ ، على حِينِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها، و إياسٍ مِن ثَمَرِها .
امام على عليه السلام : او را زمانى فرستاد كه روزگارى بود پيامبرى برانگيخته نشده بود و مردم در خوابى طولانى به سر مى بردند و فتنه ها بالا گرفته و كارها پريشان شده بود و آتش جنگ ها شعله مى كشيد و دنيا بى فروغ و پُر از مكر و فريب گشته، برگ هاى درخت زندگى به زردى گراييده و از به بار نشستن آن قطع اميد شده بود.
عنه عليه السلام : إنّ اللّه َ بَعَثَ محمّدا صلى الله عليه و آله نَذيرا للعالَمينَ ، و أمِينا علَى التَّنزيلِ ، و أنتُم مَعشَرَ العَرَبِ على شَرِّ دِينٍ ، و في شَرِّ دارٍ ، مُنيخُونَ بَينَ حِجارَةٍ خُشنٍ ، و حَيّاتٍ صُمٍّ ، تَشرَبونَ الكَدِرَ ، و تأكُلونَ الجَشِبَ ، و تَسفِكونَ دِماءكُم، و تَقطَعونَ أرحامَكُم، الأصنامُ فِيكُم مَنصوبَةٌ ، و الآثامُ بِكُم مَعصوبَةٌ .
امام على عليه السلام : خداوند محمّد صلى الله عليه و آله را بيم دهنده اى براى جهانيان و امينى براى وحى برگزيد و شما جماعت عرب! بدترين دين و آيين را داشتيد و در بدترين سرزمين ها مى زيستيد؛ ميان سنگ هاى درشت و مارهاى گَرزه. آب تيره و ناگوار مى نوشيديد و غذاى خشك و گلو آزار مى خورديد، خون همديگر را مى ريختيد و پيوندهاى خويشاوندى را مى بريديد. بت ها در ميان شما برپا بود و سرا پا آلوده به گناهان بوديد.
عنه عليه السلام : إنّ اللّه َ سبحانَهُ بَعَثَ محمّدا صلى الله عليه و آله بالحَقِّ حينَ دَنا مِن الدُّنيا الانقِطاعُ ، و أقبَلَ مِن الآخِرَةِ الاطِّلاعُ ، و أظلَمَت بَهجَتُها بَعدَ إشراقٍ ، و قامَت بأهلِها على ساقٍ ، و خَشُنَ مِنها مِهادٌ ، و أزِفَ مِنها قِيادٌ ، في انقِطاعٍ مِن مُدَّتِها ، و اقتِرابٍ مِن أشراطِها ، و تَصَرُّمٍ مِن أهلِها .
امام على عليه السلام : خداوند سبحان محمّد صلى الله عليه و آله را به حق مبعوث كرد، آنگاه كه پايان دنيا نزديك شده و آخرت روى آورده بود و روشنايى و درخشش آن به تاريكى گراييده بود و مردم آن در سخت ترين اوضاع به سر مى بردند، بسترش زبر و ناهموار و مهارش در آستانه از هم گسيختگى و مدتش به سر رسيده، و نشانه هاى [نابوديش] نزديك بود و مردمش در شُرُف نابودى بودند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في صِفَةِ الأنبياءِ ـ : فاستَودَعَهُم في أفضَلِ مُستَودَعٍ ، و أقَرَّهُم في خَيرِ مُستَقَرٍّ ··· حتّى أفضَت كَرامَةُ اللّه ِ سبحانَهُ و تعالى إلى محمّدٍ صلى الله عليه و آله ، فأخرَجَهُ مِن أفضَلِ المَعادِنِ مَنبِتا ، و أعَزِّ الأَرُوماتِ مَغرِسا ، مِن الشَّجَرَةِ الّتي صَدَعَ مِنها أنبياءَهُ ، و انتَجَبَ (انتَخَبَ) مِنها اُمَناءَهُ .عِترَتُهُ خَيرُ العِتَرِ ، و اُسرَتُهُ خَيرُ الاُسَرِ ، و شَجَرَتُهُ خَيرُ الشَّجَرِ ، نَبَتَت في حَرَمٍ ، و بَسَقَت في كَرَمٍ ، لَها فُروعٌ طِوالٌ ، و ثَمَرٌ لا يُنالُ .
امام على عليه السلام ـ در وصف پيامبران ـ فرمود : آنان را در برترين امانتگاه به وديعه نهاد و در بهترين قرارگاه جايشان داد··· تا آنكه كرامت خداوند سبحانه و تعالى به محمّد صلى الله عليه و آله رسيد. پس او را از برترين رويشگاه و از ارجمندترين كِشتگاه بيرون آورد، از شجره اى كه پيامبران خود را از آن آشكار نمود و اُمناى خويش را از آن برگزيد. خانواده اش بهترين خانواده و دودمانش بهترين دودمان و شجره اش بهترين شجره است، اين شجره در حرم [الهى ]روييد و در [كشتزار ]كَرَم و بزرگوارى باليد، شاخه هايش بلند است و ميوه هايش دست نيافتنى.
عنه عليه السلام : اُسرَتُهُ خَيرُ اُسرَةٍ ، و شَجَرَتُهُ خَيرُ شَجَرَةٍ ، أغصانُها مُعتَدِلَةٌ ، و ثِمارُها مُتَهَدِّلَةٌ ، مَولِدُهُ بمَكّةَ ، و هِجرَتُهُ بطَيبَةَ، عَلا بِها ذِكرُهُ ، و امتَدَّ مِنها صَوتُهُ .
امام على عليه السلام : دودمان او بهترين دودمان است و شجره اش بهترين شجره، شاخه هايش راست است و ميوه هايش آويخته، زادگاهش مكّه است و هجرتش به طَيْبَه ، در آن جا آوازه اش بلند شد و صداى [دعوت ]او به همه جا كشيده شد.
عنه عليه السلام : أشهَدُ أنّ محمّدا عَبدُهُ و رَسولُهُ ، و سَيّدُ عِبادِهِ ، كُلَّما نَسَخَ اللّه ُ الخَلقَ فِرقَتينِ جَعَلَهُ في خَيرِهِما .
امام على عليه السلام : گواهى مى دهم كه محمّد بنده و فرستاده خدا و مهتر بندگان اوست. هرگاه خداوند خلق را به دو گروه تقسيم كرد، او را در بهترين گروه آن قرار داد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في صِفَةِ الأنبياءِ ـ : كانُوا قَوما مُستَضعَفينَ ، قَدِ اختَبرَهُمُ اللّه ُ بالمَخمَصَةِ ، و ابتَلاهُم بالمَجهَدَةِ ··· و لكنَّ اللّه َ سبحانَهُ جَعَلَ رُسُلَهُ اُولي قُوَّةٍ في عَزائمِهِم ، و ضَعَفَةً فيما تَرَى الأعيُنُ مِن حالاتِهِم ، مَع قَناعَةٍ تَملأُ القُلوبَ و العُيونَ غِنىً ، و خَصاصَةٍ تَملأُ الأبصارَ و الأسماعَ أذىً .
.
امام على عليه السلام ـ در وصف پيامبران ـ فرمود : آنان جماعتى مستضعف بودند و خداوند ايشان را با گرسنگى آزمود و با رنج و مشقّت امتحانشان فرمود··· اما خداوند سبحان فرستادگان خود را صاحبان اراده هاى نيرومند قرار داد و از نظر حالات ظاهرى ضعيف و فقير اما توأم با قناعتى كه دل ها و چشم ها را پر از بى نيازى مى كرد و همراه با نيازمندى و فقرى كه چشم ها و گوش ها را از ناراحتى لبريز مى ساخت .