خداوند، از چيزى نهى نكرد، جز اين كه مى داند، بنده، توان ترك آن را دارد و به چيزى امر نكرد، جز اين كه مى داند، بنده، توان انجام آن را دارد؛ زيرا جُور و سرگرمى و ستم و تكليف كردن بندگان به آنچه توانش را ندارند، از صفات خداوند نيستند.
كسى كه دوست دارد بداند نمازش قبول شده يا نه؟ بايد ببيند آيا نمازش او را از زشتى ها و ناپاكى ها، دور كرده است يا خير؟ به همان اندازه كه دور كرده، قبول شده است.
نماز شب، انسان را خوش سيما، خوش اخلاق و خوش بو و روزى را زياد مى كند؛ [و زمينه ]پرداخت بدهى را فراهم مى نمايد؛ غم و اندوه را از بين مى برد و چشم را نورانى مى كند.
هرگاه بنده اى به نماز بايستد و آن را سبُك به جا آورد، خداوند به فرشتگانش مى گويد: به بنده ام نمى نگريد؟ گويا برآوردن حاجت هايش را به دست كسى جز من مى داند؟ آيا او نمى داند تأمين نيازهايش به دست من است؟
