احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

به درگاه خداى ـ عزّ و جلّ ـ توبه و به حلقه محبّت او درآييد؛ زيرا خداى ـ عزّ و جلّ ـ ، توبه كنندگان و پاك شوندگان را دوست دارد، و مؤمن، توبه كار است.

توبه، دل ها را پاك مى كند و گناهان را مى شويد.

بزرگ ترين گناه در پيشگاه خدا، گناهى است كه گناهكار بر آن، پافشارى كند.

يارى رساندن ستمديده فريادخواه و شاد كردن غمناك، از كفّاره هاى گناهان بزرگ است.

هم نشينى با هوسرانان، باعث از ياد رفتن ايمان و حاضر شدن شيطان است.

از خشم بپرهيز كه آن، سپاهى بزرگ از سپاهيان شيطان است.

در وصيّت به فرزندش امام حسن عليه السلام: دل جوان، مانند زمين كشت ناشده است؛ آنچه در آن افكنده شود، مى پذيرد. از اين رو، پيش از آن كه دلت سخت گردد و خِرَدَت سرگرم شود، به تربيت تو همّت گماشتم.

مؤمن، كسى است كه دوستى و دشمنى و گرفتن و رها كردنش، براى خدا باشد.

مؤمن، از بددلى و دشمنى با مردم، به دور است.

مؤمن، طبيعتش خيرخواهى و فرو خوردن خشم است.