احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : [اوست] آفريننده آفريدگان به علم خويش و پديد آورنده بدون تقليد و پيروى و آموختن و يا الگو قرار دادن از نمونه سازنده اى حكيم و يا به خطا رفتن و يا جماعتى را [براى يارى و مشورت] گرد آوردن .

امام على عليه السلام : و از نشانه هاى آفرينش او پديد آوردن آسمانهاى استوار و ايستاىِ بدون ستون و تكيه گاه است . خداوند اراده ايجاد آنها را فرمود و آنها با اطاعت و رغبت و بى هيچ درنگ و كُندى اجابتش كردند. اگر اقرار آنها بر خداوندى او و اعتراف آنها به طاعت و بندگيش نبود، آنها را جايگاه عرش خويش و مكان فرشتگان و محل فرا بردن گفتار نيكو و كردار شايسته بندگانش قرار نمى داد . ستارگان آسمان را نشانه هايى ساخت تا افراد سرگردان در آمد و شدِ راههاى زمين به وسيله آنها مسير خويش را بيابند . پرده هاى شب تار، پرتو نور آنها را نپوشانده و رداى سياه شبهاى تاريك، توانايى محو درخشش نور پراكنده ماه در آسمان را ندارد.

امام على عليه السلام : راههاى گشاده آسمانها را، بى آن كه به جايى پيوسته باشد، منظم ساخت و شكافهاى وسيعش را به هم پيوست و هر آسمانى را با آسمانهاى ديگر مرتبط كرد و دشوارى [آمد و شد ]آن را براى فرود آيندگان به فرمان او، و بالا روندگانى كه اعمال و كردار بندگان را مى برند، آسان نمود و چون آسمانها از دود و بخار بودند، ندا داد تا قطعه هاى پراكنده آن به هم پيوستند و گرد آمدند و پس از جمع شدن و گرد آمدن، درهاى بسته آنها را گشود و از ستاره هاى درخشان، بر راههاىِ آسمان نگهبان گماشت و با قدرت خويش از به جنبش درآمدن آنها در فضاى باز، جلوگيرى كرد و بفرمود تا در جاى خويش بايستند و به امر او تسليم باشند
خورشيد آسمان را نشانه اى روشنگر براى روز، و ماه آن را كه نورش محو مى شود، آيتى براى شب قرار داد و آنها را در مسيرشان روانه ساخت و حركت آنها را در منازل و راههايى كه بايد طى كنند تعيين نمود، تا با سير آنها، شب و روز مشخص و شمار سالها و حساب كارها دانسته شود
سپس ، فلك را در فضا معلّق نگه داشت و زينتهايش را به آن آويخت كه عبارتند از: ستارگانى نهان چونان دُرّ سفيد و ستارگانى همانند چراغِ روشن و نيز شهابهاى تابان كه شيطانهايى را كه گوش ايستادند (استراق سمع مى كردند) براند و جاى ستارگان ثابت و مسير ستارگان سيّار و فرود (غروب) و صعود (طلوع) و سعد و نحس هر يك را به تسخير خويش در آورد.

امام على عليه السلام ـ نيز در پاسخ به اين سؤال كه آسمان دنيا از چه درست شده است ـ فرمود : از موجى مهار شده.

امام على عليه السلام : اى خداوند سبحان ! چه عظيم و پر شكوه است آنچه از آفرينش تو مى بينيم! و چه خُرد است هر بزرگى در برابر قدرت تو ! و چه هول انگيز است آنچه ما از ملكوت تو مى بينيم! و چه حقير است آنچه ما مى بينيم در برابر قدرت و سلطنت نا پيداى تو از ديدگان ما! چه بسيار است نعمتهاى تو در اين دنيا ! و چه اندك است اين نعمتها در برابر نعمتهاى آخرت!

امام على عليه السلام : چه بزرگ است آنچه ما از آفرينش تو مى بينيم و از قدرت تو در پديد آوردن آن به شگفت مى آييم و آن را به عنوان نشانه بزرگى و قدرت تو وصف مى كنيم ! و چه بزرگتر از اينهاست، آنچه از ما پنهان است و ديدگان ما از ديدن آنها قاصر است و خِردهاى ما را به آنها دسترس نيست و پرده هاى غيب، ميان ما و آنها حايل شده است!

امام على عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از عالم بالا ـ فرمود : صورتهايى است برهنه از مواد، فراتر از قوّه و استعداد ؛ خداوند بر آن صورتها تجلّى كرد و آنها، نورِ وجود يافتند و به آنها نگريست و درخشان شدند ، مثال و شبيه خود را در ماهيّت آنها افكند پس افعال خود را از آنها پديدار ساخت .

امام على عليه السلام ـ در ابيات زير كه منسوب به ايشان است و بعضى هم آنها را از ديگران دانسته اند ـ فرمود :
منجّم و طبيب هر دو ادعا كردند/
كه معادى در كار نيست، گفتم خود ببينيد
اگر سخن شما درست باشد من زيان نكرده ام/
و اگر سخن من درست باشد، شما كيفر مى بينيد.

امام على عليه السلام : ستايش خدايى را كه با آفرينشِ موجودات، بر جهانيان آشكار گشته و به برهان خويش، بر دلهاى آنان نمودار است .

امام على عليه السلام : و از دلايل آشكارى كه بر لطف و ظرافت آفرينش او و بر شُكوه قدرت او گواهند، چيزى است كه خِردها به او اعتراف دارند و در برابرش منقادند و سر تسليم فرو دارند و دلايل وحدانيت او، در گوشهاى ما فرياد مى زنند.